Ομιλία του Βαγγέλη Παπαδόπουλου στην τιμητική εκδήλωση για το Νίκο Μάρτη στις 20-05-09 στο President

Πρόλογος
Κυρίες και κύριοι,
σε μια εποχή πνευματικής ανυδρίας και πολιτικής ένδειας, σε μέρες που δοκιμάζεται η φερεγγυότητα των πολιτικών και η δεοντολογική έκφραση και συμπεριφορά των δημοσιογράφων, σε χρόνους κατασυκοφάντησης και ισοπέδωσης αρχών, θεσμών και αξιών σε μια γενικότερη ηθική κρίση της κοινωνίας, εκδηλώσεις όπως η σημερινή έχει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία.
Τιμούμε σήμερα δημόσια έναν άξιο και διακεκριμένο πολιτικό άνδρα: τον Μακεδόνα Νικόλαο Μάρτη! Και στο πρόσωπό του τιμούμε εκείνο το τμήμα του πολιτικού κόσμου και το όποιο θετικό έργο επιτελεί για την πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας. Η σημερινή πανηγυρική εκδήλωση είναι πάνω και πέρα από κομματικές, προσωπικές ή άλλες σκοπιμότητες. Είναι η δημόσια αναγνώριση της προσφοράς, του έργου και της προσωπικότητας του Νίκου Μάρτη.
Η σημερινή εκδήλωση συμπίπτει με τον προεκλογικό αγώνα για την ανάδειξη των ευρωβουλευτών της Ελλάδας, διαδικασία στην οποία συμμετέχουμε, ως χώρα ,επειδή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Νίκος Μάρτης, ως υπουργός, δούλεψαν σκληρά, τότε, για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1961. Και ανεξαρτήτως αν ορισμένοι από εμάς είμαστε ευρωσκεπτικιστές – όπως άλλωστε και το περίπου 50% των Ελλήνων, σύμφωνα με προχθεσινή δημοσκόπηση – οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν το αποκορύφωμα της πολιτικής και της προσφοράς του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Πιστεύω, ότι ο Νίκος Μάρτης στενός φίλος του Καραμανλή σ’αυτήν την προσπάθεια θα θυμάται την δράση και τις επαφές του Καραμανλή με τον Ζισκάρ Ντε Στεν και τον Χέλμουτ Σμιτ, όπως επίσης και τις δύο επίσημες επισκέψεις του Ζισκάρ ντε Στεν στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.
Ο τρίτος ουσιαστικός λόγος που συνδέεται με την σημερινή εκδήλωση είναι ο αγώνας όλων μας για το Μακεδονικό θέμα και ιδιαιτέρως του Νίκου Μάρτη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο ιεραπόστολος αυτού του αγώνα. Ενός αγώνα που συνεχίζεται σήμερα υπεύθυνα και δυναμικά από τον Γιώργο Καρατζαφέρη και το «Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό» ο οποίος και ζήτησε από την κυβέρνηση να θέσει Veto στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ – πρόταση που έγινε αποδεκτή και απέτρεψε την εισδοχή του γειτονικού κράτους στην Ατλαντική Συμμαχία, έστω, αν όχι για τη λέξη Μακεδονία, αλλά για το πρόθεμα.
Στο πρόσωπο του Νίκου Μάρτη καταλήγει η κοινή συνισταμένη όλων ημών που ασχολούμαστε εδώ και 35 χρόνια με την Ευρώπη, με την ΕΟΚ, με την Ενωμένη Ευρώπη, με τις ευρωεκλογές και με τα εθνικά μας συμφέροντα।
Ο Νίκος Μάρτης και το "Μακεδονικό"
Κυρίες και κύριοι,
Σε μια εποχή που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες σ’όλο τον πλανήτη και η Ελλάδα εξακολουθεί να ζει στον αστερισμό της Αριστεράς, ή καλύτερα, της ψευδεπίγραφης Αριστεράς, σε μια εποχή που έχουν ολοκληρωθεί οι αγιογραφίες των ηρώων της και διαγράφηκαν όλα τα λάθη και οι παραλείψεις της σαν μην έγιναν ποτέ, σε μια εποχή, που ενώ ιστορικά κατέρρευσε το υπαρκτό μοντέλο της και η Ευρώπη καταδικάζει τα εγκλήματα που έγιναν στο όνομά της, σε μέρες που υπάρχουν ακόμα θαυμαστές της που αποδίδουν τιμές και προσκυνούν πρόσωπα, σύμβολα και ιδέες τα οποία καταδίκασαν οι ίδιοι οι λαοί που τα υπηρέτησαν για 80 χρόνια, θα μας επιτραπεί να αποδώσουμε, εν ζωή, τις κεκανονισμένες τιμές σ’έναν άξιο Μακεδόνα πολιτικό και έναν υπέροχο άνθρωπο.
Και αφού όλοι συμφωνούμε και είμαστε υπέρ της εθνικής συμφιλίωσης, θα επιθυμούσαμε να ήταν εδώ εκπρόσωποι όλων των κομμάτων για να χειροκροτήσουν, όπως χειροκροτεί ο δικός μας Πρωθυπουργός τον Χαρίλαο Φλωράκη। Μας ικανοποιεί όμως που σήμερα ο Πρωθυπουργός χαιρετίζει την εκδήλωσή μας με ευχές και μία όμορφη ανθοδέσμη.
Στα 40 χρόνια της δημοσιογραφικής μου θητείας προσπάθησα να διατηρήσω την ακεραιότητα που επιτάσσει η δημοσιογραφική δεοντολογία, να υπηρετήσω ευδοκίμως τις αρχές της ελευθεροτυπίας – με όποιο κόστος – και να επιφυλάξω στον εαυτό μου το δικαίωμα της προσωπικής έκφρασης και προσωπικής γνώμης.
Όσοι ζουν στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν, ότι μια τέτοια επιλογή έχει ακριβό τίμημα και επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους.
Από ένα τέτοιο λοιπόν πόστο και από μια τέτοια δημοσιογραφική έπαλξη υποκλίνομαι σήμερα στο Νίκο Μάρτη τον οποίο, με την ευλογία της Εκκλησίας, και την παρουσία εδώ όλων σας, τιμούμε με ξεχωριστή διάθεση!
Στο τελευταίο βιβλίο που εξέδωσε ο Νίκος Μάρτης με τίτλο "Απολογισμός Καθήκοντος" έχει ως υπότιτλο το χωρίο 5 από την Β προς Τιμόθεο επιστολή του Αποστόλου Παύλου "Την διακονοίαν σου πληροφόρησον". Προφανώς από σεμνότητα, ο Νίκος Μάρτης απέφυγε να βάλει και το χωρίο 7 που λέει: "Τον αγώνα τον καλόν η΄γώνισμα, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστην τετήρηκα λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος".
Εμείς λοιπόν σήμερα με συναίσθηση της ευθύνης μας και με αντικειμενικό γεγονός το σπουδαίο έργο και την προσφορά του Νίκου Μάρτη τον επιβραβεύουμε με τον της δικαιοσύνης στέφανο και παρακαλώ τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών καθηγητή Χρήστο Γούδη να απονείμει την τιμητική πλακέτα του Ινστιτούτου στον ευπατρίδη πολιτικό।
Κυρίες και κύριοι,
με τον Νίκο Μάρτη μας συνδέει μία φιλία τουλάχιστον 50 ετών. Είμαστε σχεδόν και οι δύο έφηβοι. Η φιλία μου όμως με τον Νίκο Μάρτη πέρασε και στο δημόσιο χώρο όταν εκείνος ως πολιτικός και εγώ ως δημοσιογράφος βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή κοινών αγώνων για την πρόοδο του τόπου και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Σταθμός στη διαχρονική μας αυτή φιλία στάθηκε το 1981 όταν εκείνος δεν εξελέγη βουλευτής. Τότε προβληματίζονταν τι θα κάνει στο μέλλον. Και όπως όλοι μας έκανε το αυτονόητο. Κατέφυγε στη μητέρα του. Και όπως όλες οι μάνες του κόσμου, έτσι και η δική του η μάνα τον συμβούλευσε σοφά. : «Μη στεναχωριέσαι παιδί μου. Ο Θεός θ’ανοίξει άλλη πόρτα για να προσφέρεις».

Κυρίες και κύριοι,
ως δημοσιογράφος, πίστευα, και αρθρογραφούσα με καυστικό τρόπο, γιατί το «Μακεδονικό» ήταν ένα υπαρκτό πρόβλημα που το δημιούργησαν τότε ο Τίτο και ο Στάλιν με τους κομμουνιστές, με την ανοχή των ΗΠΑ και εις βάρος της Ελλάδος. Ο Νίκος Μάρτης πιστός στην πολιτική του Καραμανλή αλλά και όλης της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας ως το 1989, ακολούθησε το δόγμα, ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχει Μακεδονικό ζήτημα!
Όταν, στις τελευταίες εκλογές του ’81 ο Νίκος Μάρτης δεν εξελέγη βουλευτής, στράφηκε με ευσυνειδησία και διάθεση εφήβου και φανατικού πρωτοχριστιανού στην εξυπηρέτηση του εθνικού αυτού θέματος. Και ενώ εγώ ο υπέρμαχος αυτής της πολιτικής απογοητεύτηκα και σιώπησα, ο Νίκος Μάρτης συνέχισε ως τώρα να προσφέρει ένα μοναδικό εθνικό έργο!
Από εκείνη την ημέρα λοιπόν ο Νίκος ο Μάρτης έγινε ο ιεραπόστολος του Μακεδονικού και προσέφερε πολλά! Μέχρι τότε ακολουθούσε την πολιτική του Καραμανλή, ο οποίος υποστήριζε ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχει Μακεδονικό ζήτημα. Και ο Νίκος ο Μάρτης ακολουθούσε πιστά την πολιτική του Καραμανλή.
Βεβαίως, ως πατριώτης και ως Μακεδόνας είχε τις ευαισθησίες εκείνες να είναι προσεκτικός στα εθνικά θέματα της Μακεδονίας και της Θράκης. Όμως δεν προχωρούσε πέρα από την συντεταγμένη πολιτική γραμμή. Γι’αυτό και δημόσια ομολόγησε: «Τότε, δεν γνώριζα όλες τις πτυχές του Σκοπιανού προβλήματος».
Ως το 1981, σημείο της διαφωνίας μας με τον Νίκο Μάρτη ήταν ακριβώς το Μακεδονικό θέμα. Εκείνος και ο Καραμανλής υποστήριζαν, ότι δεν υπάρχει Μακεδονικό θέμα για την Ελλάδα, ενώ εγώ από το 1963 με άρθρα μου, με τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές και με ομιλίες μου υποστήριζα ακριβώς το αντίθετο, ότι υπάρχει Μακεδονικό θέμα.
Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με κρατούσε τυπικά σε απόσταση και ο Νίκος ο Μάρτης εκ φύσεως άνθρωπος καλής θέλησης συνέχιζε να με τιμά με την φιλία του αλλά στο θέμα αυτό έμενε πιστός στη γραμμή του Καραμανλή.
Δεν είχε όμως την ίδια αντιμετώπιση ένας άλλος δημοσιογράφος. Ο εξαίρετος πολιτικός συντάκτης Πάνος Τρομπούνης, όταν γύρισε από τη Γιουγκοσλαβία, όπου συνόδευε σε επίσημη αποστολή τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, έκανε το λάθος να γράψει, ότι στις συναντήσεις με τον στρατάρχη Τίτο, συζητήθηκε και το Μακεδονικό θέμα! Έκτοτε ο Πάνος Τρομπούνης αποκλείστηκε από τα πρωθυπουργικά ταξίδια!
Αγαπητέ Νίκο,
αναπολώ τα περασμένα και είναι σαν να βλέπω μπροστά μου και δίπλα σου, το βετεράνο δημοσιογράφο Γιάννη Πριμικίδη και τον αναμορφωτή της σύγχρονης Ελλάδας Κωνσταντίνο Καραμανλή, στα πρώτα χρόνια του ξεκινήματός σας, όταν τρεις νεαροί Μακεδόνες από το Παγγαίο, κατέβαιναν στην Αθήνα για να κατακτήσουν τον κόσμο! Με μόνα εφόδια, την πίστη, την ελπίδα και το όραμα της προσφοράς!

Κυρίες και κύριοι,
θα μου επιτρέψετε να αυθαιρετήσω και να ισχυριστώ, ότι ο Νίκος Μάρτης και το έργο του συνιστούν στο συγκεκριμένο αυτό θέμα δύο υπουργεία:
Του Πολιτισμού και των Εξωτερικών!
Δικός μας στόχος και καθήκον πέρα από το έργο των πολιτικών είναι η περιχαράκωση των κεκτημένων όπως μας τα παρέδωσαν οι γεννήτορες μας. Το τι θα κάνει η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών είναι δική τους ευθύνη.
Η επιμέρους δική μας και παράλληλη ευθύνη είναι να διαδώσουμε τη γνώση στα παιδιά μας, να μεταβιβάσουμε την κληρονομιά που παραλάβαμε με γονική παροχή είτε τη φορολογεί το Υπουργείο Οικονομικών είτε όχι, να υπερασπιστούμε σε όλα τα φόρα τις θέσεις μας.
Ανεξάρτητα από την πολιτική στάση που έχει μια κυβέρνηση συναρτώντας όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές παραμέτρους, εμείς δεν πρέπει να παραιτηθούμε από την ενημέρωση της ελληνικής και ξένης κοινής γνώμης για το πρόβλημα. Αν το κάναμε αυτό τα τελευταία 60 χρόνια ίσως σήμερα τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Το κενό λοιπόν που υπήρξε και υπάρχει το κάλυψε ο Μάρτης. Αυτό ήταν το αμάρτημά του! Αλλά αυτό και το παράπονό του: «Δυστυχώς – γράφει - το βιβλίο μου για την πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας δεν χρησιμοποιήθηκε επίσημα από το κράτος».
Για το «Μακεδονικό» όπως και για όλα τα θέματα εθνικής και εξωτερικής πολιτικής υπάρχει η εκάστοτε Κυβέρνηση που τα χειρίζεται εκλεγμένη από το Λαό και γι’αυτό ακριβώς το λόγο είναι αυτή η Κυβέρνηση που χαράσσει την πολιτική της χώρας.
Όμως πέρα από τη Συνταγματική αυτή κατάσταση υπάρχει ο απέραντος χώρος της γνώσης, της ιστορίας και της παράδοσης στον οποίο όλοι κινούμαστε και ζούμε, όπου και καταθέτουμε την προσωπική μας συμβολή, όχι μόνον κάνοντας το καθήκον μας αλλά βάζοντας το προσωπικό λιθαράκι στο οικοδόμημα του πολιτισμού και της ιστορίας.
Μη μας μπλέκετε λοιπόν με πολιτικές, κομματικές και κυβερνητικές σκοπιμότητες εμάς, αφού δεν έχουμε τέτοια πρόθεση.
Ο Νίκος Μάρτης, γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Μουσθένη, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Παγγαίου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, γεννήθηκε ακριβώς από την βορειοδυτική πλευρά του ιστορικού αυτού βουνού στην Πρώτη Σερρών.
Υπήρξε πολιτικός της προσφοράς. Γιατί, σήμερα υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που για να μην πω οι περισσότεροι, που είναι πολιτικοί της ατομικής τους ιδιοτέλειας και μόνο.
Διακρίθηκε για το ήθος του, την εντιμότητά του και τους χαμηλούς τόνους στη ζωή του. Όταν σε κάποια προεκλογική περίοδο κάποιος φίλος του, του παραχώρησε δυο λεωφορεία για να μεταφέρει ετεροδημότες από την Αθήνα, διαδόθηκε τότε σκοπίμως ότι τα λεωφορεία αυτά ήταν δικά του και ότι επρόκειτο περί σκανδάλου. Αστραπιαίως, με δημόσια δήλωσή του διέψευσε το γεγονός και προκάλεσε τους πολίτες να καταγγείλουν αν έχουν υπόψη τους άλλα στοιχεία προειδοποιώντας ότι οποιοσδήποτε διαδώσει ξανά αυτή τη συκοφαντία θα κινηθεί δικαστικώς εναντίον του. Αυτός ήταν ο Νίκος ο Μάρτης. Πιστός στην παράταξη και στις αρχές της, πιστός στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ολοκάθαρος με μεγάλη ευθιξία στην προσωπική και δημόσια ζωή.
Δεν απογοητεύτηκε στις εκλογικές του αποτυχίες. Γιατί υπήρξαν και αυτές. Σε ένα χωριό της Καβάλας, τη Λεκάνη, όπου αποξήρανε ένα έλος 800 στρεμμάτων, γιατί ήταν αίτημα δεκαετιών, δεν τον ψήφισε ούτε ο αντιπρόσωπός του! Υπήρξε εργατικός και αποφασιστικός. Όταν ο Καραμανλής τον τοποθέτησε Υπουργό Βορείου Ελλάδος πολλοί του είπαν, ότι «σε αυτό το υπουργείο δεν θα έχεις αρμοδιότητες…»
- «Δεν χρειάζομαι αρμοδιότητες, είπε. «Θα τις πάρω μόνος μου.» Και τις πήρε. Και έκανε σπουδαίο έργο.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ο κυβερνήτης των έργων. Κατέβαινε στο γραφείο του στις 6:30 το πρωί. Διάβαζε τις εφημερίδες του, ενημερώνονταν για την κατάσταση και στις 7:30 η ώρα, έκανε τα πρώτα τηλεφωνήματα στους υπουργούς του, τους ήλεγχε και τους έδινε εντολές. Και για να το κάνει αυτό – επειδή τότε δεν υπήρχαν τα κινητά – οι υπουργοί του προφανώς έπρεπε να είναι στα γραφεία τους. Σήμερα οι περισσότεροι υπουργοί το πρωί είναι ή στα παράθυρα της τηλεόρασης ή στην πλατεία Κολωνακίου για καφέ. Όπως καταλαβαίνετε, έτσι δεν γίνεται δουλειά.
Ο Καραμανλής ήταν στο γραφείο του. Και ο Νίκος Μάρτης όπως και όλοι οι υπουργοί ήταν στα δικά τους γραφεία. Γιατί ήταν μεγάλη τους η αγωνία για τα έργα και την πρόοδο της χώρας και δούλευαν με αυταπάρνηση. Έχετε να μου δείξετε σήμερα ανάλογα παραδείγματα;


Ο Νίκος Μάρτης ως άνθρωπος
Ο Νίκος Μάρτης είδε για πρώτη φορά τη θάλασσα όταν έφυγε από το χωριό του, τη Μουσθένη Παγγαίου και πήγε στη Καβάλα για να εγγραφεί στο εκεί Γυμνάσιο Αρρένων. Όταν ήταν στην δεύτερη τάξη του Γυμνασίου παρασύρθηκε από ομάδα συμμαθητών του και πήγε για να κολυμπήσουν στην ακτή της Καλαμίτσας. Όταν μπήκε στη θάλασσα ήπιε τόσο πολύ θαλασσινό νερό γιατί κάποια στιγμή ο συμμαθητής του τον εγκατέλειψε, και του άφησε το χέρι. Φοβήθηκε τόσο πολύ, ώστε έκτοτε να μη ξαναμπεί στη θάλασσα. Μόνον μετά το κίνημα του 1944 στην παραθαλάσσια περιοχή μεταξύ Τομπρούκ και Βεγγάλης έμαθε να κολυμπά.


Μετά τη λήξη της μάχης στο Ρίμινι, ενώ έτρεχε, έπεσε σε ένα όρυγμα και του βγήκε το χέρι από τον ώμο! Το ίδιο συνέβη το 1944 πηγαίνοντας με φορτηγό προς τη Θήβα, σε απότομη κίνηση του αυτοκινήτου. Αυτό συνέβη έκτοτε έξι φορές.


Ο πατέρας του ταλαιπωρήθηκε ως αιχμάλωτος στη Βουλγαρία. Πέθανε από τύφο 58 ετών, ενώ η μητέρα του έφτασε τα 106 χρόνια αφού ύστερα από ασθένεια της έκοψαν και τα δύο πόδια. Ο αδελφός του Θανάσης ταλαιπωρήθηκε και αυτός ως όμηρος της Βουλγαρίας.


Ο Νίκος Μάρτης υπήρξε άριστος οικογενειάρχης. Και ουδέποτε επέτρεψε η οικογενειακή του ζωή να γίνει αντικείμενο επικοινωνιακής εκμετάλλευσης, ενώ θα μπορούσε να το κάνει με άνεση ως υπουργός Βιομηχανίας, όταν είχε στα πόδια του όλο τον καλλιτεχνικό κόσμου του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Παντρεύτηκε την Τασίτσα Τιάμκαρη με την οποία έζησε 57 συναπτά χρόνια και απέκτησε δύο παιδιά.
Το 1942 όταν με ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν εκτός από τον οδηγό ένας στρατιώτης και ένας έφεδρος ανθυπολοχαγός στην πορεία προς τα σύνορα Αιγύπτου – Λιβύης το αυτοκίνητο παρουσίασε βλάβη και έτσι διανυκτέρευσαν μακρά από το σύνταγμα πυροβολικού. Την άλλη μέρα ο Ανθυπολοχαγός και ο στρατιώτης τον εγκατέλειψαν για να προλάβουν το σύνταγμα και έτσι ο Νίκος Μάρτης έμεινε πίσω κατά είκοσι χιλιόμετρα. Όταν την άλλη μέρα καθυστερημένα έφτασε στο σημείο στρατοπεύδεσης του συντάγματος ο Νίκος Μάρτης βρέθηκε μπροστά σε ένα τραγικό θέαμα. Τριάντα νεκροί, μεταξύ των οποίων και ο έφεδρος αξιωματικός που τον εγκατέλειψε και 44 τραυματίες.

Ο Νίκος Μάρτης ως έφεδρος αξιωματικός
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι από εμάς επιτρέπουμε και καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια, χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, για να αποφύγουν τα παιδιά μας την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων, έστω και με νομότυπους τρόπους, ο Νίκος Μάρτης:
- Υπηρέτησε το 1941 στα οχυρά Μακεδονίας – Θράκης.
- Το 1942 στο Ελ Αλαμέιν στην πρώτη ταξιαρχία
- Το 1944 στη μάχη του Ρίμινι με την Τρίτη ορεινή ταξιαρχία
Σε όλα τα μέτωπα υπηρέτησε με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Διέτρεξε κινδύνους. Έζησε τα κινήματα και τα αντικινήματα. Έμεινε πιστός στις αρχές του Έθνους και της Ελλάδας, πιστός μαχητής ως το τέλος.

Ο Νίκος Μάρτης ως ΓΓ και Υφυπουργός Εμπορίου
(1955 – 56 και 1956 – 58)

- Ασχολήθηκε με την πολιτική του ελαιολάδου, τα φρούτα και τα λαχανικά.

Ο Νίκος Μάρτης ως Υπουργός Βιομηχανίας
(1958 – 61)

Συμμετείχε ενεργά στην ανοικοδόμηση της χώρας και αξιοποίησε όλες τις δυνατότητες που παρείχε τότε η ΕΟΚ των έξι.
Ασχολήθηκε με τον εξηλεκτρισμό της χώρας και συνετέλεσε στην δημιουργία των έργων: Κρεμαστών Αχελώου, Καστράκι, Πτολεμαίδας, Ταυρωπού, Μεγαλόπολης.
- Ξεκίνησε προσπάθειες για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας, την αξιοποίηση του λιγνίτη, και την ανεύρεση κοιτασμάτων χρυσού στη Χαλκιδική, για την Τύρφη Φιλίππων, για τα πετρέλαιο, το ουράνιο και τα μάρμαρα.
- Έβαλε τις βάσεις για την ηλιακή και αιολική ενέργεια και την γεωθερμία.
- Συνέβαλε στην εξαγορά του ΗΕΑΠ, στη δημιουργία της βιομηχανίας αλουμινίου, της χαλυβουργικής, των ναυπηγίων Σκαραμαγκά, της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων και το ξεκίνημα του φυσικού αερίου.
- Έβαλε τις βάσεις για τον ΕΟΜΕΧ, για τις ιχθυόσκαλες.
Ιδιαίτερη υπήρξε η συμβολή του στην ανάπτυξη του κινηματογράφου που τον συμπεριέλαβε πραξικοπιματικώς στις αρμοδιότητες του υπουργείου Βιομηχανίας και καθιέρωσε το φεστιβάλ κινηματογράφου. Χάρη στο προσωπικό του ενδιαφέρον γυρίστηκαν στην Ελλάδα οι ταινίες: Ποτέ την Κυριακή, τα Παιδιά του Πειραιά, Μοντεράτο Κατάμπιλε, τα Κανόνια του Ναβαρόνε, ο Λέων της Σπάρτης, Φαίδρα, κ.α.


Ο Νίκος Μάρτης ως Υπουργός Βορείου Ελλάδος
(1974 – 81)

Ως υπουργός Βορείου Ελλάδος ο Νίκος Μάρτης αφιερώθηκε στην ανάπτυξη της Μακεδονίας και της Θράκης.
- Συνέβαλε στη δημιουργία της ελεύθερης ζώνης Θεσσαλονίκης
- Στη δημιουργία Ευρωλιμένα
- Στη προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής
- Στην καταπολέμηση των ναρκωτικών
- Στη δημιουργία της Τράπεζας Μακεδονίας – Θράκης
- Στην ανάπτυξη της γεωργίας με αρδευτικά έργα και αποξήρανση ελών.
- Στον πολιτισμό με προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων, με την δημιουργία του κέντρου διαχείρισης Αγιορείτικης κληρονομιάς κ.α.

Ο Νίκος Μάρτης ως Μακεδονομάχος
(1981 – Σήμερα)

ργο του είναι ανεκτίμητο. Από το 1981 έως και σήμερα ο Νίκος Μάρτης με βιβλία, εκδόσεις, ομιλίες, επιστολές και παρεμβάσεις αναδείχτηκε πραγματικά ιεραπόστολος του Μακεδονικού αγώνα και πραγματικός Μακεδονομάχος.
Απόδειξη για τους χαρακτηρισμούς αυτούς είναι ότι οι Σκοπιανοί εξέδωσαν βιβλίο με τίτλο Αντι - Μάρτης.
Το έργο του Νίκου Μάρτη στο θέμα της Μακεδονίας ισοδυναμεί και ξεπερνάει συνολικά το έργο του υπουργείου Εξωτερικών και Πολιτισμού στο θέμα αυτό.