Η γελοιότητα της πολιτικής ημιμάθειας

Είμαι σίγουρος, ότι το γνωρίζετε, πως η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Και ασφαλώς θα έχετε ακούσει την φράση: «να φοβάσαι τον ημιμαθή». Άλλωστε ο λαός μας πολύ σοφά χρησιμοποιεί την παροιμία: «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος».
Να λοιπόν που όλα αυτά πραγματώνονται στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, στην οποία κυριαρχεί η γελοιότητα της πολιτικής ημιμάθειας.
Ήταν η εποχή που ο Γιώργος Καρατζαφέρης βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ήταν από τους νέους πολιτικούς, που το μέλλον του διαγράφονταν λαμπρό. Είχε εκλεγεί πρώτος σε ψήφους βουλευτής του κόμματος στη Β Περιφέρεια Αθηνών, είχε τιμηθεί από τη βάση της «Νέας Δημοκρατίας» και από χίλιες τοπικές επιτροπές και άνω, ήταν το διακεκριμένο νέο στέλεχος που ξεπέρασε τους γόνους των πολιτικών τζακιών και ήταν εκείνος που στο συνέδριο της Ν.Δ. είχε παραφράσει το Σύμβολο της Πίστεως σε «Πιστεύω εις έναν αρχηγό τον Μιλτιάδη Έβερτ, εις τη Νέα Δημοκρατία κλπ. κλπ.». Ήταν με άλλα λόγια ο λαϊκός εκφραστής της παράταξης. Ήταν η σάρκα από τη σάρκα της.
Αυτόν τον πολιτικό που αγωνίστηκε για την παράταξη, βρέθηκαν μικρόψυχοι συνάδελφοί του στο κόμμα που μαζί με την καμαρίλα της ηγεσίας και τον πλαδαρό τότε αρχηγό της, κληρονόμο, Κώστα Καραμανλή, να τον διαγράψουν. Και αυτό ήταν το πρώτο σφάλμα των πολιτικώς ημιμαθών.
Αγνοούσαν οι αφελείς, ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν ήταν ένας τυχαίος βουλευτής. Είτε από μικροπολιτικά συμπλέγματα, είτε από ζήλια, είτε από προσωπικό συμφέρον και ιδιοτέλεια, παραμέρισαν την προσφορά του, τους αγώνες του και κυρίως την προέλευσή του. Διότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης – ανεξάρτητα από το πώς τον κρίνει κανείς και από τα μειονεκτήματα που έχουν όλοι οι άνθρωποι – είναι γόνος, όχι της Εκάλης, των κολεγίων και των κοτζαμπάσηδων αλλά του απλού, παραδοσιακού πατριώτη. Μεγαλωμένος στην πιάτσα, μάτωσε, κονταροχτυπήθηκε, πάλεψε και μόνος του δημιούργησε τα όσα σήμερα διαφεντεύει.
Το πιο σημαντικό όμως απ’όλα που αγνόησαν τότε και αγνοούν και σήμερα ορισμένοι νερόβραστοι νέοδημοκράτες τύπου Ζαγορίτη, είναι ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης μαθήτευσε δίπλα σε μεγάλους πολιτικούς μαέστρους, όπως ο Κώστας Μητσοτάκης, ο Θανάσης Κανελλόπουλος, ο Ευάγγελος Αβέρωφ και κυρίως ζυμώθηκε μέσα στο σκληρό παρασκήνιο της πολιτικής παλαίστρας που σημαίνει, ότι έχει αποφοιτήσει από την μεγάλη του γένους σχολή, που λέγεται πεζοδρόμιο, από το οποίο οι γόνοι, οι κληρονόμοι και οι νενέκοι δεν περνούν ούτε με τα πόδια, γιατί κυκλοφορούν δίπλα από αυτό με λιμουζίνες της διαπλοκής και της διαφθοράς. Όταν υπάρχει λοιπόν αυτή η αδιαφιλονίκητη πολιτική πραγματικότητα είναι τουλάχιστον γελοιότητα να προσπαθούν να αντιπαλέψουν τον Γιώργο Καρατζαφέρη στο πολιτικό ring. Να γιατί ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ βρίσκεται καθημερινά στο προσκήνιο, ρυθμίζει τις πολιτικές εξελίξεις και έχει κυρίαρχο ρόλο.
Διαγράψανε τον Γιώργο Καρατζαφέρη από την «Νέα Δημοκρατία» και σήμερα τον έχουν μπροστά τους ως αρχηγό κόμματος με 10 βουλευτές!!! Υποστήριξαν τον Άρη Σπηλιωτόπουλο και αποδείχτηκε «Σαλώμη». Άφησαν την τύχη της «Νέας Δημοκρατίας» στα χέρια του οπορτουνιστή Θόδωρου Ρουσόπουλου και τώρα ψάχνει με το φανάρι να βρει ψηφοφόρους. Δώσανε το κόμμα στο Ζαγορίτη και οι νεοδημοκράτες ψάχνονται σήμερα να διακρίνουν τα σημάδια της «Νέας Δημοκρατίας» και αν είναι το κόμμα που ψήφιζαν και ψηφίζουν…
Θα κλείσω το σημερινό μου άρθρο με μία αναφορά στο πρόσωπό μου. Αυτοί οι τύποι θέλησαν να φιμώσουν και τη δική μου αδέσμευτη, δημοσιογραφική φωνή που υποστήριζε τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Το επιχείρησε για πρώτη φορά ο περιπλανώμενος από εταιρεία σε εταιρεία και από κόμμα σε κόμμα Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τον μιμήθηκε ο Βαγγέλης Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ. Τον ακολούθησε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Το επιχείρησε ο Κωστής Στεφανόπουλος και στη συνέχεια ο Θωδορής Ρουσόπουλος μαζί με τον Ζαγορίτη. Πιο το αποτέλεσμα; Η φωνή μου υπάρχει. Και θα υπάρχει όσο ζω γιατί ο στόχος μου δεν είναι οι βίλες και τα χρήματα, αλλά ο ελεύθερος δημοσιογραφικός λόγος και η αξιοπρέπειά μου.
Αν η κακοήθεια και η γελοιότητα αυτών των πολιτικώς ημιμαθών περιορίζονταν μόνο στη περίπτωση του Γιώργου Καρατζαφέρη και δευτερευόντως στη δική μου τότε το θέμα θα ήταν αδιάφορο. Το μεγάλο κακό αφορά τους πολίτες όλης της χώρας και ιδιαιτέρως τους ψηφοφόρους της «Νέας Δημοκρατίας» οι οποίοι προδόθηκαν από αυτά τα λαμόγια.