Ακραία φαινόμενα πολιτικής ηλιθιότητας… του Βαγγέλη Παπαδόπουλου

Επειδή στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις – κατά τη ρήση του Τσαρούχη – και επειδή παρά τα όσα δεινά περάσαμε τα τελευταία χρόνια μερικοί έμειναν καθυστερημένοι στο περιθώριο και στο ντουλάπι της ιστορίας, ανήμποροι, εμπαθείς και υστερόβουλοι, όταν δεν μπορούν να απαντήσουν με επιχειρήματα κρεμούν στον αντίπαλό τους μια ταμπέλα του δεξιού, του ακραίου κλπ. και ξεμπερδεύουν.
Οι τύποι αυτοί έχουν μεγάλη πλάκα. Διότι συγχρόνως φανερώνουν και τον βαθμό ηλιθιότητας που τους διακρίνει. Και επειδή στην πολιτική όλα τα μετρούμε με νούμερα και ποσοστά, όταν χαρακτηρίσεις ένα άτομο – ανεπίτρεπτο μεν - τότε είναι μικρό το κακό. Όταν όμως αποθρασύνεσαι και χαρακτηρίζεις μεγάλο αριθμό πολιτών τότε πολιτικώς είσαι απαράδεκτος και βλάκας.
Προσφάτως επιχείρησαν ορισμένοι να επαναφέρουν μια φράση του Κώστα Καραμανλή, ότι δήθεν δεν συνεργάζεται με τα άκρα. Και ο μεν Πρωθυπουργός μετά από δύο χρόνια κατάλαβε το λάθος του – βλέπετε, ότι αργεί πάντοτε – αρκετοί όμως πολιτικώς ηλίθιοι συνεχίζουν να αναμασούν την καραμέλα.
Με άλλα λόγια, δηλαδή, αναβιβάζουν τους ακραίους στην Ελλάδα σε πάνω από 500.000 πολίτες που ψηφίζουν τον ΛΑ.Ο.Σ. Μα είναι δυνατόν να χαρακτηρίζουν έτσι τόσους πολλούς συνανθρώπους μας μόνον και μόνον από κουταμάρα;
Όταν ρωτήσεις οποιονδήποτε να αναφέρει έστω και μία ακραία άποψη του ΛΑ.Ο.Σ σε όλα τα θέματα τους πιάνει γλωσσοδέτης και αλλάζουν κουβέντα. Απλώς τους είναι εύκολο και έμαθαν να συκοφαντούν, να υβρίζουν και να τοποθετούν σε κατηγορίες τους ελεύθερους πολίτες.
Εάν θα ήθελε κανείς να αναφέρει μερικά ακραία περιστατικά από την σημερινή διακυβέρνηση θα μπορούσε ανέτως να υπογραμμίσει πρώτα - πρώτα τα οικονομικά μέτρα. Όταν λόγω ανικανότητας δεν μπορεί το σημερινό κράτος να εισπράξει τα 3,2 εκατομμύρια ευρώ βεβαιωθέντων φόρων και παγώνει τις αυξήσεις των συνταξιούχων και των μισθωτών και βάζει και κεφαλικό φόρο για να αποδώσει τα 3,4 εκατομμύρια ευρώ που ζητάει ο Αλμούνια, δεν είναι ακραίο φαινόμενο; Όταν οπαδοί και στελέχη της αριστεράς βρίσκονται στη φυλακή για ληστεία και οι κουκουλοφόροι διαδηλώνουν καταστρέφοντας περιουσίες, ζητώντας την απελευθέρωση των ληστών δεν είναι ακραίο φαινόμενο; Όταν οι τράπεζες δήλωσαν πέρσι κέρδη 60% πάνω και φέτος ζητούν και παίρνουν 28 δισεκατομμύρια δεν είναι ακραίο φαινόμενο; Πια άλλη ιδιωτική επιχείρηση με τέτοια κέρδη πήρε τόσα λεφτά; Όταν τον διακεκριμένο επιστήμονα και καθηγητή κ. Πανούση, εκφραστή της αριστεράς, τον πλακώνουν και τον κάνουν μαύρο στο ξύλο, χωρίς να τιμωρηθεί κανείς δεν είναι ακραίο φαινόμενο; Όταν όλοι σχεδόν οι πολίτες που υποφέρουν οικονομικώς και ιδιαιτέρως οι οπαδοί της «Νέας Δημοκρατίας», δεν είναι ακραίο φαινόμενο την ίδια στιγμή η ΕΡΤ και άλλοι οργανισμοί να πληρώνουν σε συμβούλους και golden boys μισθούς που ξεκινούν από 5.000 και φτάνουν τις 200.000€;
Αυτά και πολλά άλλα είναι ακραία και αντιδημοκρατικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και όχι οι θέσεις και οι λόγοι του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος καταδικάζει αυτές τις ακρότητες και προτείνει ρεαλιστικά μέτρα. Καλό θα ήταν λοιπόν ορισμένοι υπουργοί και στελέχη της «Νέας Δημοκρατίας» να κατανοήσουν εγκαίρως, ότι οι άνω των 500.000 ψηφοφόροι του ΛΑ.Ο.Σ δεν είναι ακραίοι και ούτε είναι σε θέση κανείς να τους κρεμάσει ταμπέλες. Και καλό θα ήταν να θυμηθούν ότι ο πατέρας της κ. Μπακογιάννη, με την βοήθεια της συζύγου του κ. Μαρίκας, κατόρθωσε με τα ντολμαδάκια να συμμαχήσει με το άλλο άκρο, δηλαδή το ΚΚΕ και να συγκυβερνήσουν την χώρα. Δηλαδή ο πατέρας της κ. Ντόρας ήταν ακραίος που συνεργάστηκε με τον αείμνηστο Φλωράκη;
Οι νεοδημοκράτες που εγκατέλειψαν την «Νέα Δημοκρατία» για την αγνωμοσύνη της, για την ανεπάρκειά της και για την έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού και προσχώρησαν στις τάξεις του ΛΑ.Ο.Σ δεν είναι ακραίοι. Όπως δεν είναι ακραίος και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, σάρκα από την σάρκα της «Νέας Δημοκρατίας», βουλευτής που τιμήθηκε για τους αγώνες του με πάνω από 1.000 τιμητικές πλακέτες από νομαρχιακές επιτροπές όλης της χώρας και στενός συνεργάτης έως το 2000 του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Κώστα Μητσοτάκη, του Θανάση Κανελλόπουλου και του Κώστα Καραμανλή. Οι ψηφοφόροι της «Νέας Δημοκρατίας», οι ψηφοφόροι του ΛΑ.Ο.Σ, οι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων δεν είναι ακραίοι. Είναι δημοκρατικοί πολίτες που επιθυμούν την πρόοδο, την ευημερία και την εθνική αξιοπρέπεια. Ακραίοι είναι όσοι χρησιμοποιούν ταμπέλες και κυρίως τα μέλη αυτής της κυβέρνησης που καθημερινά αποδεικνύεται ανίκανη.