Με οδηγό τον Ίωνα Δραγούμη στις προσεχείς Ευρωεκλογές...

Οι Ευρωεκλογές που έρχονται και θα γίνουν πιθανώς στις 7 Ιουνίου ημέρα της Πεντηκοστής είναι σχεδόν πάντα οι εκλογές που είναι πιο ελεύθερες από κομματικές δεσμεύσεις, πιο χαλαρές και πιο αντιπροσωπευτικές αφού είναι αναλογικές γιατί όλη η χώρα θεωρείται μια ενιαία περιφέρεια.
Στις περασμένες ευρωεκλογές του 2004 ο «ΛΑΟΣ» έφερε 4,2% και εξέλεξε ευρωβουλευτή τον πρόεδρό του Γιώργο Καρατζαφέρη, που αργότερα διαδέχθηκε ο πρέσβυς κ. Γεωργίου.
Στην τωρινή εκλογική αναμέτρηση όλοι εδώ στο «ΛΑΟΣ» προσμένουμε το ποσοστό αυτό να διπλασιαστεί και να εκλέξουμε περισσότερους από έναν ευρωβουλευτή! Υπάρχουν βέβαια και οι υπεραισιόδοξοι που προσβλέπουν – κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις – ότι ο «ΛΑΟΣ», μπορεί να πλησιάσει το 15%, όπως το κατόρθωσε στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 ο Γιώργος Καρατζαφέρης, που πήρε το 14% των ψήφων.
Είναι δυνατή μια τέτοια εξέλιξη και προοπτική;
Νομίζω, βασίμως, ότι είναι. Και είναι γιατί το βεβαιώνει το παρελθόν και το αποδεικνύει η ιδεολογική πλατφόρμα που ακολουθήθηκε τότε και έφερε τα θεαματικά αποτελέσματα.
Όσοι πιστεύουν στις αρχές και αξίες του «ΛΑΟΣ» όπως διατυπώνονται έκτοτε – παρά τις λεκτικές διαφοροποιήσεις για τακτικούς λόγους - σήμερα μπορούν να είναι ακόμα πιο αισιόδοξοι αφού αυτές οι αρχές επιβεβαιώνονται από τα πράγματα. Και εξηγούμαι:
1) Η οικονομική πολιτική του Μάαστριχτ έφερε την οικονομική σημερινή δυσπραγία και το κλείδωμα του Ευρώ στις 345 δρχ. κονιορτοποίησε το εισόδημα του απλού μέσου Έλληνα. Εμείς δεν υπογράψαμε το Μάαστριχτ, ούτε συμφωνήσαμε στο κλείδωμα των 345 δρχ. ¨Έκτοτε ζητούμε αποδέσμευση ή ειδικό καθεστώς. Άρα η πολιτική μας γίνεται αποδεκτή από τους δοκιμαζόμενους Έλληνες.
2) Δώσαμε σκληρή μάχη για να έχουμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού μας και να το δηλώνουμε στις αστυνομικές ταυτότητες! 3.500.000 υπογραφές και οι υποθήκες του μακαριστού Χριστόδουλου μας εμπνέουν και μας συνοδεύουν. Τι έκανε έκτοτε η Ν.Δ. και ο κ. Καραμανλής; Τίποτε. Το θέμα πήγε στο αρχείο. Εμείς διεκδικούμε το δικαίωμά μας, ως ανθρώπινο δικαίωμα και πιστεύουμε, ότι το κράτος μας συμπεριφέρεται ρατσιστικά.
3) Από το 1990 αντιταχθήκαμε στην ανεξέλεγκτη είσοδο λαθρομεταναστών στη χώρα, πρώτον γιατί είμασταν ανέτιμοι, δεύτερον γιατί δεν είχαμε νομοθετική υποδομή, τρίτον γιατί δεν μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε περισσότερους απ’όσους αντέχει η εθνική οικονομία. Τότε πολλοί μας παρεξήγησαν. Σήμερα, οι τότε αρνητές μας, υποστηρίζουν με μεγαλύτερο πάθος τις δικές μας απόψεις γιατί η ζωή μας έγινε αφόρητη. Το κέντρο της Αθήνας ακατοίκητο. Είναι ένα απέραντο γκέτο. Σήμερα ζουν στην Ελλάδα, χωρίς να έχει γίνει πόλεμος, 3.000.000 αλλοδαποί, για τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει επισήμως, πόσοι είναι, πού διαμένουν, πού εργάζονται και πόσοι είναι ασθενείς ή μεταδίδουν ασθένειες.
4) Από το 1990 υποστηρίζαμε, ότι θα πρέπει να ενισχυθεί η αστυνόμευση, να τηρείται ο νόμος, να ελέγχονται ευαίσθητες περιοχές και να επιβάλλεται η τάξη, ώστε να υπάρχει αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία. Τότε μας χαρακτήριζαν αυστηρούς. Σήμερα σχεδόν όλοι έγιναν περισσότερο αυστηροί από μας και αρκετοί πήραν το νόμο στα χέρια τους. Η κατάσταση σήμερα είναι εκτός ελέγχου. Γίναμε Σικάγο του μεσοπολέμου…
5) Παρά την ζωντανή και σθεναρή στάση του Γ. Καρατζαφέρη στην Ευρωβουλή, με πολλές επιτυχίες υπέρ της Ελλάδας, η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη. Μπορεί ν’αρνηθήκαμε τη ψήφο μας σε αντεθνικά ψηφίσματα, μπορεί να επηρεάσαμε ευρωπαϊκές ομάδες και προσωπικότητες, μπορεί να φοβούνται το δικό μας VETO – όπως αναγκάσαμε τον Καραμανλή να το θέσει στο Βουκουρέστι για το ΝΑΤΟ – μπορεί να φέραμε Ευρωβουλευτές στη Μακεδονία και σε λίγο στο Αγαθονήσι, αλλά ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς
Στον αγώνα μας αυτόν μέσα στην Ευρώπη οδηγός μας είναι ο Ίων Δραγούμης και πρότυπό μας ο Παύλος Μελάς. - «Σιχαίνομαι τη φρονιμάδα σου, - έγραφε ο Δραγούμης σε κάποιο φίλο του - αν μπορούσα να καταστρέψω μόνος μου το κράτος το Ελληνικό θα το έκανα αμέσως. Τι χρησιμεύει ένα κράτος Ελληνικό, που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρέσβεις στη Δύση και τους ξεπροβοδίζει με τη μονάκριβη ευχή και οδηγία «Προσέχετε να μη γεννάτε ζητήματα». Αν το κράτος δε νοιώθει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει, δεν αξίζει να ζει. Έχουμε δυνάμεις αμέτρητες και στη Μακεδονία και στη Θράκη και σ’όλη την Ανατολή. Και αν το κράτος δεν τις ξέρει, δε θα πει πως πρέπει να μην τις ξέρω και γω. Και αν το κράτος τις αφήνει κρυμμένες ή σκόρπιες και δε θέλει να τις περιμαζέψει, δεν είναι λόγος να μην τις περιμαζέψω εγώ, ή τουλάχιστο να προσπαθήσω. Ναι, συ θα σώσεις το Ρωμέϊκο, ω Φρόνιμε. Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι σ’αυτόν έλαχε να σώσει το Έθνος του, έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώσει όποιος μπορέσει. Και αλήθεια να ήταν πως ούτε έναν Έλληνα δε βρίσκεις στη Μακεδονία, πρέπει να είναι Ελληνική η Μακεδονία. Άλλα κράτη αρπάζουν πολιτείες και χώρες και μεις και κείνα που είναι δικά μας και κείνα δεν τα κρατούμε. Σκιαζόμαστε μη μας πουν οι Ευρωπαίοι πως δεν είναι δικά μας. Με ντροπή μας μεγάλη και δειλά – δειλά ξεστομίζουμε πως έχουμε κάποια επιρροή στη Μακεδονία, γιατί τι θα πει η κοινή γνώμη αν μας ακούσει; Αφού οι Βούλγαροι την έχουν στο μάτι τη Μακεδονία και φωνάζουν πως είναι δική τους, ταιριάζει να τη θέλουμε και μεις; Δε με μέλλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που δεν τη σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το Έθνος, και το ξέρω επειδή γι’αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια· άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση, ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νιώθω τον Ελληνισμό. Σ’όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει ό,τι γίνει. Ξυπνώ κάθε ύπνο, κεντρίζω κάθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι’αυτό με λεν και ξυπνητήρι».