05/12/07
Εκθέτουν τον Πρωθυπουργό
Του Βαγγέλη Παπαδόπουλου
H Κυβέρνηση δια του υπουργού κ. Παυλόπουλου, επιχειρεί ακόμα μια «μεταρρύθμιση» στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, επιτείνοντας τη σύγχυση και το χάος όπως σε όλους τους τομείς, όπου επιχείρησε να το πράξει ως τώρα.
Αντί λοιπόν η Κυβέρνηση να δώσει τους πόρους που απαιτούνται, το ανάλογο προσωπικό και όλες τις αρμοδιότητες στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, για να λειτουργήσει αυτόνομα και ολοκληρωμένα, ώστε να δούμε στην πράξη, αν ο θεσμός πέτυχε ή όχι, προσφεύγει σε έναν νέο «Καποδίστρια» χωρίς τοπικά δημοψηφίσματα, που επιβάλλει το άρθρο 5 του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, ο οποίος κυρώθηκε με το νόμο 1850/89 και το οποίο έχει εξαιρεθεί. Μήπως η νέα «μεταρρύθμιση» θα κληρονομήσει το σημερινό χάος αρμοδιοτήτων μεταξύ της κεντρικής εξουσίας και της αυτοδιοίκησης;
Αυτονόητα λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα, ότι οποιαδήποτε νέα μορφή πάρει ο β’ βαθμός αυτοδιοίκησης, θα είναι ημιτελής, όπως τώρα είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Ακόμα και αν επιτευχθεί η οργάνωση στην κορυφή μιας αιρετής Περιφέρειας σ’ ένα νέο σχήμα με λιγότερες νομαρχιακές – περιφερειακές μονάδες, είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να προβλέψουμε από τώρα τι θα γίνει με τις υπηρεσίες και το προσωπικό στη βάση.
Στερούμενος ο θεσμός πόρων και όλων των αρμοδιοτήτων που της υποσχέθηκαν στα γενητούρια της, κατάντησε σήμερα να είναι μια αιρετή βεβαίως νομαρχία αλλά να συμπεριφέρεται ως μια κατ’ εξοχήν δημόσια υπηρεσία, χωρίς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αυτοδιοικητικής μορφής και με σημείο αναφοράς της τον διορισμένο περιφερειάρχη! Μεταπράτης, δηλαδή, και διαχειριστής της Κεντρικής εξουσίας σε βαθμό εξοργιστικό! Διακπεραιωτής και κούριερ των υποχρεώσεων του κράτους!
Αλλά και στη στελέχωση του ο θεσμός προχώρησε προβληματικά, κυρίως στον οικονομικό τομέα, αφού οι υπάλληλοι δεν καλύπτονταν από διοικητική ασφάλεια και ικανοποιητικούς μισθούς και ο αριθμός τους δεν επαρκούσε και δεν επαρκεί για το εύρος των προσφερόμενων υπηρεσιών και το μέγεθος του πληθυσμού κάθε Νομαρχίας.
Ο ευτελισμός της Κεντρικής Εξουσίας και ιδιαιτέρως του θεσμού επιβεβαιώνεται από τις μειωτικές αποζημιώσεις των νομαρχιακών συμβούλων για τη συμμετοχή τους στα όργανα, γεγονός που πλήττει την αξιοπιστία της οποιασδήποτε Κυβέρνησης, όταν κομπάζει για το – δήθεν – ενδιαφέρον της για το θεσμό. Το ίδιο ισχύει και για τα εκτός έδρας που λαμβάνουν οι νομαρχιακοί σύμβουλοι για τη συμμετοχή τους σε αποστολές, σε ταξίδια και σε εκδηλώσεις στις οποίες εκπροσωπούν τη Νομαρχία. Αναγκάζονται δηλαδή να πληρώνουν ακόμα και τη διαφορά στις τιμές των ξενοδοχείων αφού η αποζημίωση που λαμβάνουν είναι μικρότερη των αντικειμενικών τιμών της αγοράς.
Και η ευτέλεια της Κεντρικής Εξουσίας αποδεικνύεται από τον κατακερματισμό πιστώσεων και προσωπικού στις νομαρχίες. Π.χ. η σύγκριση πληθυσμού – προσωπικού – πιστώσεων μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και της Νομαρχίας Αθηνών καθρεφτίζει απολύτως την πραγματικότητα!
Ενώ η Νομαρχία Αθηνών καλύπτει 3.500.000 κατοίκους, δηλαδή 48 Δήμους, και ο Δήμος Αθηναίων 850.000 κατοίκους, η χρηματοδότηση τους είναι δυσανάλογη, ούτε 2 προς 10.
Για τη Νομαρχία Αθηνών προβλέπονται 3.757 οργανικές θέσεις και σήμερα λειτουργεί μόνο με περίπου 1.500 μαζί με τους συμβασιούχους. Ο Δήμος Αθηναίων λειτουργεί με 12.000 υπαλλήλους.
Έως ότου ανοίξει τα χαρτιά της η Κυβέρνηση, έως ότου καταλήξουμε σε συγκεκριμένο πλάνο μετά από διάλογο ουσίας, έως ότου οι αποφάσεις γίνουν νόμος
1. Να δοθούν τα παρακρατηθέντα ποσά στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, με δίκαιη κατανομή και να στηριχθεί ο θεσμός.
2. Να ολοκληρωθεί η στελέχωση της και να αναβαθμιστούν οι αποδοχές των υπαλλήλων.
3. Να δοθούν όλες οι αρμοδιότητες και να ξεκαθαριστεί το τοπίο ευθυνών και εποπτείας.
4. Να ολοκληρωθεί η μηχανοργάνωση σε όλες τις Νομαρχίες.Να συνταχθεί εκ νέου, να εκσυγχρονιστεί και να εκδημοκρατιστεί ο αυτοδιοικητικός Νομαρχιακός Κώδικας, το προσχέδιο του οποίου όπως μας δόθηκε είναι σχεδόν στερεότυπο του προηγούμενου με κύριο χαρακτηριστικό τη γραφειοκρατική αντίληψη της κεντρικής εξουσίας και τον περιορισμό του αυτοδιοικητικού χαρακτήρα των Νομαρχιών.
Του Βαγγέλη Παπαδόπουλου
H Κυβέρνηση δια του υπουργού κ. Παυλόπουλου, επιχειρεί ακόμα μια «μεταρρύθμιση» στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, επιτείνοντας τη σύγχυση και το χάος όπως σε όλους τους τομείς, όπου επιχείρησε να το πράξει ως τώρα.
Αντί λοιπόν η Κυβέρνηση να δώσει τους πόρους που απαιτούνται, το ανάλογο προσωπικό και όλες τις αρμοδιότητες στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, για να λειτουργήσει αυτόνομα και ολοκληρωμένα, ώστε να δούμε στην πράξη, αν ο θεσμός πέτυχε ή όχι, προσφεύγει σε έναν νέο «Καποδίστρια» χωρίς τοπικά δημοψηφίσματα, που επιβάλλει το άρθρο 5 του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, ο οποίος κυρώθηκε με το νόμο 1850/89 και το οποίο έχει εξαιρεθεί. Μήπως η νέα «μεταρρύθμιση» θα κληρονομήσει το σημερινό χάος αρμοδιοτήτων μεταξύ της κεντρικής εξουσίας και της αυτοδιοίκησης;
Αυτονόητα λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα, ότι οποιαδήποτε νέα μορφή πάρει ο β’ βαθμός αυτοδιοίκησης, θα είναι ημιτελής, όπως τώρα είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Ακόμα και αν επιτευχθεί η οργάνωση στην κορυφή μιας αιρετής Περιφέρειας σ’ ένα νέο σχήμα με λιγότερες νομαρχιακές – περιφερειακές μονάδες, είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να προβλέψουμε από τώρα τι θα γίνει με τις υπηρεσίες και το προσωπικό στη βάση.
Στερούμενος ο θεσμός πόρων και όλων των αρμοδιοτήτων που της υποσχέθηκαν στα γενητούρια της, κατάντησε σήμερα να είναι μια αιρετή βεβαίως νομαρχία αλλά να συμπεριφέρεται ως μια κατ’ εξοχήν δημόσια υπηρεσία, χωρίς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αυτοδιοικητικής μορφής και με σημείο αναφοράς της τον διορισμένο περιφερειάρχη! Μεταπράτης, δηλαδή, και διαχειριστής της Κεντρικής εξουσίας σε βαθμό εξοργιστικό! Διακπεραιωτής και κούριερ των υποχρεώσεων του κράτους!
Αλλά και στη στελέχωση του ο θεσμός προχώρησε προβληματικά, κυρίως στον οικονομικό τομέα, αφού οι υπάλληλοι δεν καλύπτονταν από διοικητική ασφάλεια και ικανοποιητικούς μισθούς και ο αριθμός τους δεν επαρκούσε και δεν επαρκεί για το εύρος των προσφερόμενων υπηρεσιών και το μέγεθος του πληθυσμού κάθε Νομαρχίας.
Ο ευτελισμός της Κεντρικής Εξουσίας και ιδιαιτέρως του θεσμού επιβεβαιώνεται από τις μειωτικές αποζημιώσεις των νομαρχιακών συμβούλων για τη συμμετοχή τους στα όργανα, γεγονός που πλήττει την αξιοπιστία της οποιασδήποτε Κυβέρνησης, όταν κομπάζει για το – δήθεν – ενδιαφέρον της για το θεσμό. Το ίδιο ισχύει και για τα εκτός έδρας που λαμβάνουν οι νομαρχιακοί σύμβουλοι για τη συμμετοχή τους σε αποστολές, σε ταξίδια και σε εκδηλώσεις στις οποίες εκπροσωπούν τη Νομαρχία. Αναγκάζονται δηλαδή να πληρώνουν ακόμα και τη διαφορά στις τιμές των ξενοδοχείων αφού η αποζημίωση που λαμβάνουν είναι μικρότερη των αντικειμενικών τιμών της αγοράς.
Και η ευτέλεια της Κεντρικής Εξουσίας αποδεικνύεται από τον κατακερματισμό πιστώσεων και προσωπικού στις νομαρχίες. Π.χ. η σύγκριση πληθυσμού – προσωπικού – πιστώσεων μεταξύ του Δήμου Αθηναίων και της Νομαρχίας Αθηνών καθρεφτίζει απολύτως την πραγματικότητα!
Ενώ η Νομαρχία Αθηνών καλύπτει 3.500.000 κατοίκους, δηλαδή 48 Δήμους, και ο Δήμος Αθηναίων 850.000 κατοίκους, η χρηματοδότηση τους είναι δυσανάλογη, ούτε 2 προς 10.
Για τη Νομαρχία Αθηνών προβλέπονται 3.757 οργανικές θέσεις και σήμερα λειτουργεί μόνο με περίπου 1.500 μαζί με τους συμβασιούχους. Ο Δήμος Αθηναίων λειτουργεί με 12.000 υπαλλήλους.
Έως ότου ανοίξει τα χαρτιά της η Κυβέρνηση, έως ότου καταλήξουμε σε συγκεκριμένο πλάνο μετά από διάλογο ουσίας, έως ότου οι αποφάσεις γίνουν νόμος
1. Να δοθούν τα παρακρατηθέντα ποσά στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, με δίκαιη κατανομή και να στηριχθεί ο θεσμός.
2. Να ολοκληρωθεί η στελέχωση της και να αναβαθμιστούν οι αποδοχές των υπαλλήλων.
3. Να δοθούν όλες οι αρμοδιότητες και να ξεκαθαριστεί το τοπίο ευθυνών και εποπτείας.
4. Να ολοκληρωθεί η μηχανοργάνωση σε όλες τις Νομαρχίες.Να συνταχθεί εκ νέου, να εκσυγχρονιστεί και να εκδημοκρατιστεί ο αυτοδιοικητικός Νομαρχιακός Κώδικας, το προσχέδιο του οποίου όπως μας δόθηκε είναι σχεδόν στερεότυπο του προηγούμενου με κύριο χαρακτηριστικό τη γραφειοκρατική αντίληψη της κεντρικής εξουσίας και τον περιορισμό του αυτοδιοικητικού χαρακτήρα των Νομαρχιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου