Μέτρα χωρίς αντίκρυσμα

Η Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, πήρε μια σειρά σκληρών μέτρων και προσδοκά να δώσει λύση στο πρόβλημα. Τα μέτρα που πήρε είναι πράγματι σκληρά – ανεξαρτήτως των επιμέρους αδυναμιών τους – και το ομολογεί και η ίδια. Επίσης, επικροτούν τα μέτρα αυτά τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πολλοί ισχυρίζονται, ότι τα μέτρα αυτά υπαγορεύτηκαν από αυτούς αλλά δεν έχει σημασία.
Πόσο θα αποδώσουν τα μέτρα αυτά; Θα λύσουν το πρόβλημα; Φοβούμαι πως όχι. Και αν ακόμα τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια το πρόγραμμα σταθερότητας και υλοποιηθούν στο ακέραιο τα μέτρα αυτά, όποιο οικονομικό κέρδος εξασφαλίσει η χώρα, θα δοθεί για την αποπληρωμή των τοκογλυφικών spreads με τα οποία δανείστηκε πριν από λίγες μέρες και θα δανειστεί και στις επόμενες. Ο ληστρικός τόκος με τον οποίο δανείζεται η χώρα αυτή την στιγμή εξανεμίζει όλες τις θυσίες που κάνει ο ελληνικός λαός για να δεχθεί τα οικονομικά μέτρα της Κυβέρνησης. Αν εξοικονομήσουμε 5€ θα πληρώσουμε σε τόκους εφτά. Οπότε; Μηδέν εις το πηλίκον!!! Φαύλος κύκλος.
Έστω, όμως, αντιμετωπίζουμε τις ανάγκες μας με αυτόν τον τρόπο για το 2010. Τι θα γίνει όμως το 2011, το 2012, το 2013, που ως τότε θα χρειαστούμε άλλα 135 δισεκατομμύρια ευρώ; Αλλά και αν τα βρούμε πόσους τόκους θα πληρώσουμε;
Όπως αντιλαμβάνεστε με τις διαδικασίες που ακολουθεί η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Τα χρόνια που έρχονται θα είναι δύσκολα, σκληρά και επικίνδυνα. Και αν ακόμα κατορθώσει να προχωρήσει με αυτόν τον τρόπο, κινδυνεύει από κοινωνική έκρηξη και απρόσμενες λαϊκές αντιδράσεις. Ποτέ ένας επιχειρηματίας που βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης δεν σώθηκε από τα δανεικά των τοκογλύφων. Κάποτε έφτανε η στιγμή που ο ίδιος ή αυτοκτονούσε ή τον εκτελούσαν τα κυκλώματα που τον δάνειζαν!!!
Έχω την εντύπωση, ότι δεν έχουμε καταλάβει ακόμα την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και πιστεύω, πως δεν το έχουν καταλάβει οι περισσότεροι υπουργοί της Κυβέρνησης και σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται, ότι είναι υποχρεωμένος να πληρώσει τα σπασμένα των προκατόχων του, χωρίς να είμαστε βέβαιοι, αν θα διασώσει την χώρα και αν θα διασωθεί ο ίδιος. Για να επιβεβαιωθεί το ρηθέν από τον πατέρα του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι ή θα αφανίσουμε το δημόσιο χρέος ή αυτό θα αφανίσει εμάς!!! Προς το παρόν δεν κατορθώσαμε να το αφανίσουμε. Άρα τι απομένει;
Ευλόγως θα ρωτήσει κάποιος από εσάς που διαβάζει αυτές τις γραμμές: «μα καλά δεν υπάρχει λύση;». Λύσεις υπάρχουν αλλά ποιος θα αναλάβει πρωτοβουλία για να τις προτείνει; Βλέπετε, ότι ακόμα και τώρα όλοι υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Λύσεις όμως που θα υπολογίζουν το πολιτικό κόστος είναι σαν να θέλει κανείς να θεραπεύσει τον καρκίνο με ασπιρίνη.
Για να πάρει μια Κυβέρνηση πρωτοβουλία σωτηρίας της χώρας πρέπει να είναι ή Κυβέρνηση δικτατορίας ή Κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Αν αποκλείσουμε την πρώτη περίπτωση μένει η δεύτερη. Μόνον μια οικουμενική Κυβέρνηση που κατά τεκμήριο θα εκφράζει το σύνολο του ελληνικού λαού θα μπορεί να θέσει προς όλους με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια το αίτημα της Ελλάδας για αναστολή πληρωμών, χρονική περίοδο χάριτος πέντε χρόνων και αναπροσαρμογή του χρέους. Αυτή είναι η πρώτη εθνικώς αναγκαία κίνηση που θα επιτρέψει στην χώρα μας να αντιμετωπίσει την κρίση. Όλα τα άλλα που αποφασίζονται από την Κυβέρνηση είναι μία διαχειριστική διαδικασία που δεν εξυπηρετεί κανέναν, τη στιγμή μάλιστα που πολλοί βγαίνουν δημοσίως και υποστηρίζουν την πιο λογική ή παράλογη άποψη για το οικονομικό πρόβλημα. Γιατί μέσα στο κλίμα στο οποίο ζούμε μας δίνουν το δικαίωμα να σκεφτούμε, ότι ορισμένοι δουλεύουν για τον εαυτό τους και για να βγάλουν πάρα πολλά λεφτά τζογάροντας μέσω των διεθνών πιστωτικών ιδρυμάτων και ομίλων και παίζοντας με το δημόσιο χρέος και τον εθνικό δανεισμό. Όπως υπάρχει και η υποψία, ότι ορισμένοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ για να σμπαραλιάσουν – μέσω Ελλάδας - το ευρώ και να εξυπηρετήσουν το δολάριο…