Επώδυνες αλήθειες για το Κράτος και τους αγρότες

του δημοσιογράφου Βαγγέλη Παπαδόπουλου
papadopoulos.evag@nomathinas.gr &
papadopoulos.evag@gmail.com
http://vpapadopoulos.blogspot.com


Για μια ακόμα φορά η κρατική μηχανή και η κοινωνία ταλαιπωρείται από την εξέγερση των αγροτών και τα μπλόκα των τρακτέρ στα κομβικά σημεία του εθνικού οδικού δικτύου. Και για μια ακόμα φορά, όπως κάθε χρόνο – φαίνεται ότι έγινε θεσμός – η χώρα μας παρουσιάζει το φαινόμενο της διάλυσης.
Τριανταέξι χρόνια από την Μεταπολίτευση αντί να πάμε μπροστά πάμε πίσω. Και το αγροτικό πρόβλημα παραμένει άλυτο. Ποιοι είναι οι φταίχτες; Και το Κράτος και οι αγρότες.
Ανέκαθεν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα προσπαθούσαν να κολακεύουν τους αγρότες γιατί με την ψήφο τους καθόριζαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Έτσι τα κόμματα εξουσίας κυρίως στην προεκλογική περίοδο ικανοποιούσαν τα πρόσκαιρα αιτήματα των αγροτών χωρίς όμως να δημιουργούν τις προϋποθέσεις εκείνες για να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία και να επιλυθούν τα προβλήματα των αγροτών. Από τον κανόνα αυτό δεν ξέφυγε ούτε η δικτατορία, η οποία τους χάρισε τα αγροτικά χρέη.
Όταν η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ, μπήκε στη θάλασσα χωρίς να ξέρει κολύμπι – όπως δήλωσε τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Γι’αυτό και η συνθήκη ένταξης μαζί με τα πλεονεκτήματα που είχε για τον αγροτικό κόσμο είχε και πολλά μειονεκτήματα. Τα μειονεκτήματα αυτά προσπάθησε και το πέτυχε σε ένα μεγάλο βαθμό να τα περιορίσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν επέβαλε τα Μεσογειακά Προγράμματα και βοήθησε πολύ την ελληνική αγροτιά.
Στο διάστημα αυτό και το Κράτος και η ΕΟΚ έδωσαν πάρα πολλά λεφτά στους αγρότες. Με ενισχύσεις, με επιδοτήσεις και με άλλα ευεργετήματα προσέφεραν την ευκαιρία στους αγρότες να ζήσουν καλές μέρες, να χτίσουν σπίτια και εγκαταστάσεις, να αγοράσουν ένα και δύο τρακτέρ και πολυτελή ΙΧ αυτοκίνητα. Ήταν η εποχή των παχέων αγελάδων. Και τότε έγιναν – όπως συμβαίνει συχνά – οι υπερβολές, οι καταχρήσεις και τα σκάνδαλα με τους συνεταιρισμούς, οι οποίοι με την κακή διαχείριση και την απληστία τους οδηγήθηκαν στην ανυποληψία και στην καταστροφή.
Όλα αυτά τα χρόνια και το Κράτος και οι αγρότες ενδιαφέρθηκαν μόνο για τα θετικά και για τα ευεργετήματα της ένταξης και αγνόησαν τις υποχρεώσεις τους και τον εκσυγχρονισμό τους. Όταν στις Βρυξέλλες καθόριζαν τις ποσοστώσεις των αγροτικών προϊόντων οι δικοί μας εκπρόσωποι αντί να δίνουν σκληρές μάχες γι’αυτές έψαχναν στα καταστήματα να αγοράσουν χλιδάτες γραβάτες και να πίνουν καφέ στις ακριβές καφετέριες της Βελγικής πρωτεύουσας.
Έτσι, ζήσαμε φαινόμενα, όπως το πέταμα των ροδάκινων στις χωματερές, την καταστροφή μοναδικών ποικιλιών αμπελιών, την αχρήστευση των ψαράδικων πλοίων μας, την εκμηδένιση της κτηνοτροφικής παραγωγής, κ.α.
Κάποτε όλες οι Νομαρχίες της χώρας είχαν τις αρμόδιες Διευθύνσεις Γεωργίας με γεωπόνους που ήταν μέρα νύχτα στο χωράφι και συμβούλευαν τους αγρότες προστατεύοντας τη γεωργική παραγωγή. Τώρα οι Διευθύνσεις αυτές ουσιαστικά διαλύθηκαν και οι γεωπόνοι μεταβλήθηκαν σε λογιστές που ασχολούνται με τις αποζημιώσεις και τις οικονομικές ενισχύσεις των αγροτών!!!
Τριανταέξι χρόνια τώρα και δεν έχουμε ακόμα μητρώο αγροτών. Δεν έχουμε δασολόγιο. Δεν έχουμε καταγεγραμμένο τον εθνικό πλούτο και τις γεωργικές εγκαταστάσεις. Δεν ολοκληρώθηκε ο αναδασμός!!! Και κυρίως δεν εκσυγχρονίστηκε ο τομέας των καλλιεργειών και των νέων προϊόντων. Στόχος όλων ήταν μόνον οι οικονομικές ενισχύσεις και οι επιδοτήσεις. Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού και πρέπει να πληρώσουμε τα λάθη και την αβελτηρία μας. Και θα πληρώσουμε. Και το Κράτος και οι αγρότες. Και θα δοκιμαστούν, όπως δοκιμάζονται τώρα. Γιατί κανείς δεν παραδέχεται την πραγματικότητα και την πραγματική αλήθεια. Και η πρώτη βασική αλήθεια αποκρύπτεται. Σύμφωνα με τις οδηγίες της Ενωμένης Ευρώπης ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας πρέπει ως το 2020 να είναι 5% από το 13% που είναι σήμερα. Γιατί φωνάζουν λοιπόν οι αγρότες και γιατί δεν τους το λέει ευθαρσώς το Κράτος; Ζουν σε έναν απατηλό κόσμο και δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα.
Πέρα όμως απ’όλα αυτά η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η χώρα μας είναι τραγική. Και είναι τραγική γιατί ενώ η Ελλάδα θα μπορούσε να ήταν ο κήπος της Εδέμ της Ευρώπης έχει εγκαταλειφθεί και έχει ερημώσει. Χωριά ακατοίκητα και έρημα σπίτια που θα μπορούσαν να σφύζουν από ζωή. Απέραντες εκτάσεις ακαλλιέργητες που θα μπορούσαν να ήταν μοναδικά βοσκοτόπια και τόποι παραγωγής. Κατσίκια, πρόβατα, αγελάδες, γουρούνια, βουβάλια είναι είδη προς εξαφάνιση. Θα τα βλέπουμε σε λίγα χρόνια μόνο στα ντοκιμαντέρ. Δεν παράγουμε σχεδόν τίποτε. Τα περισσότερα προϊόντα τα φέρνουμε από το εξωτερικό. Και πληρώνουμε πάρα πολλά χρήματα για να αγοράσουμε από άλλες χώρες… σκόρδα, πατάτες, φασόλια, μαρούλια, κρέας, γάλα και τυριά. Ακόμα και το ελληνικό λάδι το αγοράζουμε μέσω… Ιταλίας. Δεν είναι ξεφτίλα;
Αντί λοιπόν το Κράτος και οι αγρότες να ταλαιπωρούν όλη την κοινωνία ας τα βρουν γρήγορα μεταξύ τους και για να μπουν τα πράγματα σε μία τάξη και για να σωθεί ό,τι μπορεί να διασωθεί.