Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Η «Ν.Δ.» δεν είναι, τώρα, παράταξη…

Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 μπορούμε να βγάλουμε τα εξής λογικά συμπεράσματα:
1) Ο νεφελώδης προσδιορισμός του «μεσαίου χώρου» εξαφανίστηκε. Θα ήταν πιο σωστό να πούμε, ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ και επομένως κάτι που δεν υπάρχει δεν εξαφανίζεται. Είναι ανύπαρκτο εξαρχής. Ο πολιτικός αυτός προσδιορισμός που επιχειρήθηκε από τα επικοινωνιακά κέντρα της Ρηγίλλης ήταν μια φάρσα εις βάρος του πολιτικού συστήματος και εις βάρος του εκλογικού σώματος και κυρίως των οπαδών της «Νέας Δημοκρατίας».
2) Τα μικρά κόμματα δεν αύξησαν την δύναμή τους όπως έγινε στην Πορτογαλία και στη Γερμανία, πλην του «ΛΑ.Ο.Σ» ο οποίος διπλασίασε και τις ψήφους του και τις έδρες του. Το αποτέλεσμα αυτό επανέφερε και απoκατέστησε τους πολιτικούς όρους: Δεξιά – Κέντρο – Αριστερά. Όλοι οι άλλοι πολιτικοί προσδιορισμοί – χαρακτηρισμοί, που χρησιμοποιούν τα κόμματα, εξυπηρετούν τακτικές κινήσεις και ανάγκες των κομμάτων στην μεταξύ τους αντιπαλότητα.
3) Παρά τα λεγόμενα και παρά την κατά κράτος συντριπτική νίκη του «ΠΑΣΟΚ», η Δεξιά στην Ελλάδα σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες διατηρεί το περίπου 40% του εκλογικού σώματος.
4) Η «Νέα Δημοκρατία» έχασε περίπου 700.000 ψήφους είτε από μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων της, είτε από τη διαρροή τους προς τον «ΛΑ.Ο.Σ» και κυρίως προς το «ΠΑΣΟΚ». Έτσι συρρικνώθηκε στο 33,48%, ποσοστό πολύ κατώτερο από εκείνο που έφερε το 1981 ο Γεώργιος Ράλλης, δηλαδή το 36%. Επομένως, στη «Νέα Δημοκρατία» έμεινε μόνον το παραδοσιακό εκείνο κομμάτι που ανέκαθεν ανήκε στη Δεξιά. Το «Κέντρο» μετακόμισε στο «ΠΑΣΟΚ». Είναι λοιπόν εξωπραγματικό και παράλογο να μιλούμε σήμερα και να λέμε, ότι η «Νέα Δημοκρατία» είναι Κεντροδεξιά. Δεν είναι. Είναι μόνον Δεξιά. Και από τη στιγμή που το ποσοστό του 40% αποτελείται από τη «Νέα Δημοκρατία», το «ΛΑ.Ο.Σ» και τον Παπαθεμελή τότε η «Νέα Δημοκρατία» δεν νομιμοποιείται να ισχυρίζεται, ότι αποτελεί παράταξη. Παράταξη θεωρούνται και τα τρία κόμματα συνολικά. Τα όσα ισχυρίζονται και προβάλλουν με αρκετή δόση κομπασμού οι υποψήφιοι αρχηγοί της «Νέας Δημοκρατίας» αφορούν το κόμμα τους και όχι την παράταξη.
5) Εάν επιθυμούν να εκλεγούν ως αρχηγοί της παράταξης τότε θα πρέπει να είναι υποψήφιοι και από τα άλλα δύο κόμματα. Και έχω την εντύπωση, ότι στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να είναι υποψήφιος για την παράταξη και όχι για το κόμμα και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Και όσοι επιμένουν στην πιστή τήρηση του καταστατικού και των κομματικών διαδικασιών θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι αυτές θα πρέπει να τηρούνται σε όλες τις περιπτώσεις και όχι επιλεκτικώς. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης διεγράφη μόνο με απόφαση του Καραμανλή χωρίς να συνέλθουν τα αρμόδια κομματικά όργανα για να αποφανθούν και για να επικυρώσουν ή όχι την διαγραφή.
6) Το «ΚΚΕ» παρά τη μεγαλοστομία του, παρά τις διακυρήξεις του δεν κατόρθωσε να πείσει τον ελληνικό λαό για τις προθέσεις του με αποτέλεσμα να χάσει αρκετούς ψηφοφόρους του και να μειωθεί το ποσοστό του. Σε δώδεκα εκλογικές περιφέρειες έχασε την Τρίτη θέση από τον «ΛΑ.Ο.Σ».
7) Ο «ΣΥΡΙΖΑ» παρά τις τελευταίες του περιπέτειες το μόνο που κατόρθωσε ήταν να μπει στη Βουλή. Και απ’ό,τι φαίνεται θα χρειαστεί πολύς αγώνας για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και να φτάσει δημοσκοπικά το 15 – 17% όπως παλιότερα. Από σήμερα και στο εξής ο «ΣΥΡΙΖΑ» έπεται του «ΛΑ.Ο.Σ».
8) Άφησα τελευταία το «ΠΑΣΟΚ» που είναι ο αναμφισβήτητος νικητής των εκλογών. Ο Γιώργος Παπανδρέου με όλα τα θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του κατόρθωσε να επικρατήσει των αντιπάλων του, να κατακτήσει την εξουσία και να νικήσει κατά κράτος τον αλαζόνα Κώστα Καραμανλή ο οποίος τα τελευταία 5 χρόνια τελείως αντιδεοντολογικώς τον περιφρονούσε και τον ειρωνεύονταν. Απομένει πλέον να αποδείξει, ότι είναι αντάξιος της εμπιστοσύνης του λαού. Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο κ. Παπανδρέου δήλωσε, ότι στις εκλογές θα κονταροχτυπηθούν δύο αντιλήψεις. Εκείνης του «ΠΑΣΟΚ» και της «Νέας Δημοκρατίας». Εμμέσως παραδέχτηκε, ότι το ΠΑΣΟΚ και η «Νέα Δημοκρατία» ανεξαρτήτως πια πλευρά του πολιτικού φάσματος εκφράζουν, είναι οι όψεις ενός και του αυτού νομίσματος στα βασικά θέματα που εκτελούν τις εντολές των Βρυξελλών.
Πέρα από αυτά τα βασικά συμπεράσματα θα πρέπει να δούμε και την ανθρωπογεωγραφία των εκλογών. Ο Γιώργος Παπανδρέου κατόρθωσε να παρουσιάσει μία σχετικώς ολιγομελή κυβέρνηση με φρέσκα και νέα άφθαρτα πρόσωπα που καλούνται τα περισσότερα να δοκιμαστούν. Το 85% του ελληνικού λαού χαιρέτησε με ικανοποίηση τις πρώτες κινήσεις τους και τη γενική εικόνα τους. Αντιθέτως, ο Κώστας Καραμανλής απέτυχε και σε αυτόν τον τομέα. Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου ξέραμε νωρίτερα ποιος θα είναι ο νικητής των εκλογών πριν καν γίνουν οι εκλογές. Και για πρώτη φορά αποδοκιμάστηκαν και αποκλείστηκαν από τις εκλογές κορυφαίοι υπουργοί. Κόπηκαν νωρίτερα ή δεν εξελέγησαν ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο Πέτρος Δούκας, ο Γιώργος Βουλγαράκης, ο Ευάγγελος Μπασιάκος, ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, η Φεβρωνία Πατριανάκου, ο Λευτέρης Ζαγορίτης, ο Αχιλλέας Καραμανλής, ο Απόστολος Σταύρου, ο Αδάμ Ρεγκούζας, ο Χρήστος Φώλιας, ο Παναγιώτης Σκανδαλάκης, ο Κώστας Αγοραστός, ο Αναστάσης Παπαληγούρας, ο Γιάννης Βαληνάκης, όλοι δηλαδή εκείνη η παρέα που διαφέντευε τη χώρα επί πέντε χρόνια ερήμην του Καραμανλή, προσέβαλλε τη «Νέα Δημοκρατία» και πίκρανε τους οπαδούς της. Το χειρότερο όμως απ’όλα είναι, ότι ο Κώστας Καραμανλής επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο όσα του καταμαρτύρησα, όχι τώρα που είναι ένα πολιτικό πτώμα, αλλά από το 2005 και μετά, όταν ήταν πανίσχυρος. Δεν επιχαίρω για αυτήν την δημοσιογραφική μου και πολιτική επιβεβαίωση. Λυπάμαι όμως αφάνταστα, όταν βγαίνουν σήμερα οι συνεργάτες του και οι υπουργοί του να τον κατηγορήσουν, όταν οι ίδιοι είναι συνυπεύθυνοι για το ναυάγιο. Ο Κώστας Καραμανλής, το μοιραίο αυτό πρόσωπο για τον τόπο, πέρασε στην Ιστορία ως ο πολιτικός εκείνος που έβαλε ταφόπετρα στο κόμμα που ίδρυσε ο θείος του Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και όπως πρόβλεψα από το 2006 σε άρθρο μου, ότι θα φύγει με χειρότερο τρόπο απ’ότι έφυγε ο θείος του, ως Τριανταφυλλίδης, αποχωρεί τώρα ο ίδιος, ως δραπέτης και ως «μονάρχης».