Ειλικρινώς δεν ήξερα τη φράση «θα πατήσουν μαύρο χιόνι». Η ζωή όμως και η περιπέτεια του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου στα δικαστήρια και στις φυλακές από στημένες διαδικασίες μου έδωσαν να καταλάβω πως νιώθει ένας άνθρωπος, όταν τον πνίγει η αδικία και όταν πλέον δικαιωθεί έχει τη διάθεση, όχι μόνον να αποκατασταθεί ηθικώς αλλά και να απαιτήσει την τιμωρία εκείνων που διέπραξαν τις ποικίλες ατιμίες εις βάρος του.
Ένοιωσα κι εγώ στο παρελθόν τα ίδια συναισθήματα, όταν ως δημοσιογράφος, βρέθηκα πολλές φορές στο σκαμνί του κατηγορουμένου και αθωώθηκα πανηγυρικώς από όλες τις εις βάρος μου κατηγορίες για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι τα παράσημα ενός δημοσιογράφου είναι οι αποφάσεις των δικαστηρίων που βγαίνουν υπέρ του για τους αγώνες του υπέρ της δημοκρατίας, της ελευθερίας, και του κοινωνικού συνόλου.
Βίωσα με άλλα λόγια, δηλαδή, αυτό που ένοιωσαν όλοι οι κατηγορούμενοι και αυτό που βίωσε ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος, όταν ένας εσμός δημοσιογραφικής αλητείας και άλλων παραγόντων, έστησαν εις βάρος του μια αράχνη με ψευδείς κατηγορίες και φήμες για να τον οδηγήσουν σε μια απάνθρωπη ταλαιπωρία με δίκες η αυθεντικότητα και το κύρος των οποίων αμφισβητήθηκε από κορυφαίους δικαστικούς λειτουργούς, έγκυρους δημοσιογράφους και εκδότες και διακεκριμένους παράγοντες της χώρας.
Βεβαίως κανείς δεν ισχυρίζεται, ότι ζούμε σε μία κοινωνία αγγέλων και το δημοσιογραφικό μας συνάφι είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Ανέκαθεν στη δημοσιογραφική μας οικογένεια υπήρχαν οι ανεπαρκείς, οι μικρόψυχοι, οι ζηλόφθονες, οι κακοήθεις, οι εκβιαστές και οι αριβίστες. Το ποσοστό τους όμως ήταν μικρό. Η πλειονότης των δημοσιογράφων ήσαν επαγγελματίες με αρχές και αξίες που τηρούσαν με ευλάβεια τη δημοσιογραφική δεοντολογία και σέβονταν τις ανθρώπινες σχέσεις. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Τα λαμόγια πολλαπλασιάστηκαν και η δημοσιογραφική οικογένεια συνταράσσεται από φαινόμενα σήψης και διαφθοράς.
Είναι ευνόητο επομένως, έτσι όπως διαμορφώθηκαν οι συνθήκες, κάποιος να ζητήσει την ηθική αποκατάσταση και την τιμωρία εκείνων που με τη συμπεριφορά τους οδήγησαν τον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο στη φυλακή. Δεν είναι θέμα εκδίκησης, που θα μπορούσε ίσως να ήταν δικαίως! Είναι θέμα Δικαιοσύνης και τιμωρίας εκείνων που πολλές φορές ακόμα και ιδιοτελώς στόχευσαν και διέσυραν καταστροφικώς συναδέλφους.
Ήρθε ο καιρός λοιπόν, οι δήθεν μεγαλοδημοσιογράφοι και τηλεστάρς, οι δήθεν επώνυμες παρουσιάστριες και παρουσιαστές και πρόσωπα του lifestyle να πατήσουν «το μαύρο χιόνι» για να δουν τι εστί βερίκοκο. Όχι για τίποτε άλλο δηλαδή αλλά για να μη νομίζουν, ότι εμείς είμαστε τα κορόιδα και αυτοί είναι οι έξυπνοι….
Ένοιωσα κι εγώ στο παρελθόν τα ίδια συναισθήματα, όταν ως δημοσιογράφος, βρέθηκα πολλές φορές στο σκαμνί του κατηγορουμένου και αθωώθηκα πανηγυρικώς από όλες τις εις βάρος μου κατηγορίες για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι τα παράσημα ενός δημοσιογράφου είναι οι αποφάσεις των δικαστηρίων που βγαίνουν υπέρ του για τους αγώνες του υπέρ της δημοκρατίας, της ελευθερίας, και του κοινωνικού συνόλου.
Βίωσα με άλλα λόγια, δηλαδή, αυτό που ένοιωσαν όλοι οι κατηγορούμενοι και αυτό που βίωσε ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος, όταν ένας εσμός δημοσιογραφικής αλητείας και άλλων παραγόντων, έστησαν εις βάρος του μια αράχνη με ψευδείς κατηγορίες και φήμες για να τον οδηγήσουν σε μια απάνθρωπη ταλαιπωρία με δίκες η αυθεντικότητα και το κύρος των οποίων αμφισβητήθηκε από κορυφαίους δικαστικούς λειτουργούς, έγκυρους δημοσιογράφους και εκδότες και διακεκριμένους παράγοντες της χώρας.
Βεβαίως κανείς δεν ισχυρίζεται, ότι ζούμε σε μία κοινωνία αγγέλων και το δημοσιογραφικό μας συνάφι είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Ανέκαθεν στη δημοσιογραφική μας οικογένεια υπήρχαν οι ανεπαρκείς, οι μικρόψυχοι, οι ζηλόφθονες, οι κακοήθεις, οι εκβιαστές και οι αριβίστες. Το ποσοστό τους όμως ήταν μικρό. Η πλειονότης των δημοσιογράφων ήσαν επαγγελματίες με αρχές και αξίες που τηρούσαν με ευλάβεια τη δημοσιογραφική δεοντολογία και σέβονταν τις ανθρώπινες σχέσεις. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Τα λαμόγια πολλαπλασιάστηκαν και η δημοσιογραφική οικογένεια συνταράσσεται από φαινόμενα σήψης και διαφθοράς.
Είναι ευνόητο επομένως, έτσι όπως διαμορφώθηκαν οι συνθήκες, κάποιος να ζητήσει την ηθική αποκατάσταση και την τιμωρία εκείνων που με τη συμπεριφορά τους οδήγησαν τον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο στη φυλακή. Δεν είναι θέμα εκδίκησης, που θα μπορούσε ίσως να ήταν δικαίως! Είναι θέμα Δικαιοσύνης και τιμωρίας εκείνων που πολλές φορές ακόμα και ιδιοτελώς στόχευσαν και διέσυραν καταστροφικώς συναδέλφους.
Ήρθε ο καιρός λοιπόν, οι δήθεν μεγαλοδημοσιογράφοι και τηλεστάρς, οι δήθεν επώνυμες παρουσιάστριες και παρουσιαστές και πρόσωπα του lifestyle να πατήσουν «το μαύρο χιόνι» για να δουν τι εστί βερίκοκο. Όχι για τίποτε άλλο δηλαδή αλλά για να μη νομίζουν, ότι εμείς είμαστε τα κορόιδα και αυτοί είναι οι έξυπνοι….
