ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Όσοι με παρακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια θα θυμούνται, ότι πάρα πολλές φορές υποστήριζα, ότι ο λαός μας δεν μπορεί να ζει συνεχώς με μύθους. Και το υποστήριζα αυτό γιατί έβλεπα, ότι το σύστημα προσπαθούσε με κάθε τρόπο και μέσο να αποσιωπήσει την αλήθεια και την πραγματικότητα, να παραπλανά τον λαό και να στηρίζει την ύπαρξή του σε μύθους.
Τον τελευταίο καιρό, όμως τα γεγονότα και η πολιτική συγκυρία δημιούργησαν το κατάλληλο κλίμα ώστε να σπάσει αυτός ο ιστός της παραπληροφόρησης και οι μύθοι που όλα αυτά τα χρόνια ήταν σημαία προπαγάνδας, να αρχίσουν να καταρρέουν.
Ως τώρα, η Αριστερά είχε κατορθώσει με την ανοχή, τους συμφεροντολογικούς μικροκομματικούς υπολογισμούς και τη βλακεία της ανεπαρκούς ηγεσίας της Δεξιάς να διαγράψει όλα τα ιστορικά της λάθη, να ηρωοποιήσει και να αγιοποιήσει όλους τους πρωταγωνιστές της και να δημιουργήσει στην κοινή γνώμη την πλαστή εικόνα, ότι είναι η μόνη πολιτική δύναμη που είναι υπεράνω πάσης υποψίας, ότι συμπεριφέρεται και εκφράζεται σεμνά και ταπεινά, ότι είναι ηθικά και αγγελικά πλασμένη και ότι οποιοσδήποτε δεν πιστεύει σε αυτήν είναι οπισθοδρομικός, ακροδεξιός, φασίστας και ιμπεριαλιστής.
Η εγωιστική αυτή αντίληψη και η έπαρση των εκφραστών της Αριστεράς, έφτασε στο απόγειό της με μια μορφή αλαζονείας και επιβολής ώστε να κατοχυρώσει την πρόοδο και τον προοδευτισμό ως αποκλειστικό της προνόμιο, σαν πατέντα δηλαδή, ενώ όλοι οι άλλοι, εμείς δηλαδή, είμαστε οπισθοδρομικοί και εκφραστές της συντήρησης. Εκείνοι που ηττήθηκαν στον ένοπλο αγώνα το 1946 – 49, και συνετρίβησαν, σαν σήμερα, 29 Αυγούστου και εκείνοι που ηττήθηκαν στον ιδεολογικό πόλεμο, εδώ και είκοσι χρόνια με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, κατόρθωσαν όλα αυτά τα χρόνια να είναι από ηττημένοι, νικητές. Και το παράδοξο φαινόμενο, που παρουσιάστηκε σχεδόν μόνο στην Ελλάδα, είναι ότι οι ηττημένοι να καθοδηγούν, να δεσπόζουν και να κατευθύνουν την πολιτική ζωή της χώρας αφού οι άλλες πολιτικές δυνάμεις υπέκυψαν σε αυτόν τον φασιστικό πολιτικό εκβιασμό. Όμως τα γεγονότα έχουν πείσμα και τώρα εκδικούνται.
Ο αγωνιστής της Αριστεράς και του «Συνασπισμού» Περικλής Κοροβέσης με όσα επανέφερε στην επικαιρότητα κλόνισε το άβατο της ηθικής της Αριστεράς. Και έπεσαν όλοι επάνω του, κυρίως οι σύντροφοί του, να τον «φάνε», γιατί τόλμησε να κλονίσει την ηθική και την ανιδιοτέλεια των αριστερών κομματικών σχηματισμών. Όμως, τα γεγονότα αυτά τα ζήσαμε και τα γνωρίζουμε και κατά καιρούς τα έθιξαν επωνύμως και εγκύρως τόσο εμείς όσο και ο δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης, όπως επίσης και ο καθηγητής Κώστας Μπέης.
Γράφει κάπου ο Λάκης Καραλής στον «χαφιέ»:
Αν μάθεις την αλήθεια
μην την πεις
γιατί θα σε σκοτώσει
Να γιατί θέλησαν να «σκοτώσουν» τον Περικλή Κοροβέση. Γιατί «σκάλισε» την αλήθεια…
Η ευθύνη όμως των αριστερών σχηματισμών είναι τεράστια, αφού τα κόμματα της Αριστεράς καθρεφτίζονται στο περίφημο πόρισμα του εισαγγελέα Γ. Ζορμπά τον Ιούνιο του 1995, για το θέμα του ΟΤΕ, της Siemens και της Erickson.
Τα Αριστερά κόμματα καμώνονται, ότι είναι αθώες περιστερές. Όμως αρνούνται να δεχτούν έλεγχο. Πριν από λίγο καιρό η κ. Παπαρήγα δήλωσε, ότι αρνείται κάθε οικονομικό έλεγχο από τα όργανα του κράτους. Γιατί; Σε πιο πολιτισμένο κράτος μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο από πολιτικό αρχηγό; Αλλά και στις κατηγορίες του Γιώργου Καρατζαφέρη, για επιχειρηματικές δραστηριότητες του ΚΚΕ, όπως και για τις αποκαλύψεις του Θεόδωρου Πάγκαλου εποίησαν την νήσσα! Και όχι μόνο αυτό. Προχωρούν και σε κατηγορίες και ρετσινιές, - γνωστή μέθοδος του ΚΚΕ που ανέκαθεν χαρακτήριζε ως εχθρούς του λαού και του κόμματος και ως «χαφιέδες της ασφάλειας» όσους ζητούσαν έλεγχο και ασκούσαν κριτική.
Ο Γιώργος Βότσης κατήγγειλε, ότι «ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη ‘μίζα’ σε δύο δις. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δις. για τον ενιαίο τότε ‘Συνασπισμό’». Και ότι «η χούντα βρήκε στα αρχεία της ΕΔΑ να τη χρηματοδοτούν και μεγαλοκαπιταλιστές, όπως ο Στρ. Ανδρεάδης, ο Γερ. Πλυτάς κ.α. Και ο Τσαουσέσκου δεν ήταν λιγότερο δυνάστης, επειδή ενίσχυε ως το δραματικό τέλος του την «ανανεωτική» ελληνική Αριστερά».
Ο μύθος λοιπόν αυτός καταρρέει. Και είναι ολέθριο λάθος του Λεωνίδα Κύρκου που προσπαθεί να μαζέψει τα αμάζευτα χαρακτηρίζοντας όλα αυτά ως «ιλιγγιώδεις ανοησίες». Όμως, η σημερινή επέτειος της ήττας των Κομμουνιστών στο Γράμμο και στο Βίτσι μας θυμίζει, ότι αυτός ο θαυμάσιος και εξαίρετος αγωνιστής της Αριστεράς, Λεωνίδας Κύρκος είχε καταδικαστεί τότε εις θάνατον γιατί υποστήριζε την αυτονομία της Μακεδονίας.
Όλα αυτά τα χρόνια τα Αριστερά κόμματα επέμεναν για την αποκλειστικότητα της αλήθειας αλλά σήμερα οι μάσκες έπεσαν.
Είδατε να αντιδρούν για την ονομασία των Σκοπίων σε Μακεδονία; Δεν λένε κουβέντα। Και δεν λένε κουβέντα γιατί αυτό που επιχειρεί να πετύχει ο ανθέλληνας Νίμιτς είναι ακριβώς αυτό που ζητούσε ο Λεωνίδας Κύρκος και οι κομμουνιστές και για το οποίο καταδικάστηκε σε θάνατο. Το δυστύχημα για την χώρα είναι, ότι οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί – πλην του Γιώργου Καρατζαφέρη - είναι υποτελείς ακόμα και σήμερα στα προστάγματα της Αριστεράς και προσυπογράφουν την επαίσχυντη λύση για τα Σκόπια. Μόνον που κανείς δεν τολμά να τους διώξει με τον Ν.509…
Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν γνωρίζω τι αποφάσισε ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Κοροβέση. Σημασία, όμως έχει, ότι ένας μύθος της Αριστεράς κατέρρευσε. Και κατέρρευσε γιατί αγωνιστές σαν τον Κοροβέση επιμένουν, ότι μόνο η αλήθεια είναι επαναστατική. Και εμείς προσθέτουμε, ότι τα γεγονότα έχουν πείσμα και είναι απαραβίαστα. Ο λαός δεν μπορεί να ζει συνέχεια με ψέματα και με παραμύθια.