Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει…

Αυτό που λέμε συνέχεια και με δόση υπερηφάνειας, ότι «η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει…», παρά την ειρωνεία που εκφράζεται από ορισμένους, επιβεβαιώνεται αυτές τις μέρες για μια ακόμα φορά. Όπως φαίνεται, η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθετεί την πρόταση του Έλληνα Πρωθυπουργού, να δημιουργηθεί «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο», που θα αντιμετωπίζει πιθανές οικονομικές κρίσεις διαφόρων μελών της Ένωσης. Ήταν μια ιδέα του Γιώργου Παπανδρέου, που την καλλιέργησε εδώ και χρόνια στη Σοσιαλιστική Διεθνή, σε διάφορα φόρα και σε διμερείς συναντήσεις που είχε. Όμως η ζωή και η πραγματικότητα δεν βοήθησαν στο να υλοποιηθεί η πρότασή του εγκαίρως και έτσι η Ελλάδα βρέθηκε νωρίτερα στο μάτι του κυκλώνα της οικονομικής κρίσης, με αποτέλεσμα αφενός μεν να εκτίθεται η Ενωμένη Ευρώπη που δεν πρόβλεψε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αφετέρου η Ελλάδα να είναι το πρώτο μέλος της ευρωζώνης που κινδυνεύει.
Οι συγκυρίες έφεραν το Γιώργο Παπανδρέου στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρέθηκε ο πατέρας του Ανδρέας Παπανδρέου, πριν από χρόνια, όταν και εκείνος αντιμετώπιζε τις παραλείψεις της τότε ΕΟΚ δίνοντας τη μάχη για τα Μεσογειακά Προγράμματα, που τελικώς τα επέβαλε και έσωσε τις αγροτικές οικονομίες τόσο της Ελλάδας όσο και των λοιπών μεσογειακών χωρών της Κοινότητας.
Τρίτη περίπτωση συμβολής της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι η τοποθέτηση διακεκριμένων Ελλήνων, όπως του Α. Παπαδήμου σε νευραλγικές θέσεις διαφόρων οργάνων, όπως είναι οι τράπεζες και διάφοροι άλλοι φορείς, οι οποίοι συμβάλλουν ουσιαστικώς στη συμμετοχή της χώρας μας στη λήψη σοβαρών αποφάσεων.
Τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα πάντοτε, αλλά και οι Έλληνες, όταν βρίσκονταν σε δυσμενή θέση, ή όταν ήταν αδύναμοι, συμμετείχαν πάντοτε, όπως ο Οδυσσέας, σε σχήματα και σε κοινότητες ισχυρών και μεγάλων, που με την πάροδο του χρόνου και την εξυπνάδα τους κατόρθωναν να υπερισχύσουν, να διακριθούν και να κατακτήσουν το όλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι, πως εισχώρησαν και πήραν στα χέρια τους τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που τη μετουσίωσαν σε Ελληνοβυζαντινή αυτοκρατορία. Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διείσδυσή τους στη Οθωμανική αυτοκρατορία, όπου ιδιαιτέρως οι Φαναριώτες, εξουσίαζαν την Υψηλή Πύλη, γενόμενοι οι πρόδρομοι της σημερινής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Υπάρχουν και άλλα πολλά παραδείγματα, αλλά τα πιο χειροπιαστά είναι τα παραδείγματα δικών μας ανθρώπων επιχειρηματιών, καλλιτεχνών, επιστημόνων, εργατών κ.α. που σκορπισμένοι στα πέρατα της γης κατόρθωσαν να πάρουν στα χέρια τους επιστημονικά ιδρύματα, επιχειρήσεις ως και αντιβασιλείες.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Ή θα φύγουμε από την Ενωμένη Ευρώπη, ή αν μείνουμε μπορούμε να την πάρουμε στα χέρια μας. Βεβαίως, αν το θέλουμε και αν το βάλουμε ως στόχο και όραμα. Σήμερα το βιώνουμε εξ’ ανάγκης γιατί βρεθήκαμε σε δύσκολη οικονομική θέση και δείξαμε στην ηγεσία της Ενωμένης Ευρώπης, ότι εάν θέλει να διατηρηθεί ως μεγάλη δύναμη και να μη διαλυθεί όπως η COMECON, θα πρέπει να λάβει μέτρα, ώστε να διασφαλίζει τη στήριξη του ευρώ, να έχει κοινή οικονομική πολιτική, να έχει ενιαία εξωτερική πολιτική. Διαφορετικά δεν πρόκειται να προχωρήσει. Το είδαμε στην περίπτωση των Ιμίων. Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε. Το βλέπουμε κάθε μέρα στα σύνορά μας που είναι σύνορα της Ευρώπης τα οποία παραβιάζονται κατά τρόπο απαράδεκτο. Το βλέπουμε τώρα, που ορισμένα μέλη της ευρωζώνης αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Η περίπτωση του ευρώ έχει ιδιαίτερη σημασία και παρουσιάζει το πρόβλημα ανάγλυφα. Νόμισμα δημιουργούν εκείνα τα κράτη που δεν έχουν, όπως έγινε στην Αμερική με το δολάριο. Οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν νομίσματα. Τα απέσυραν και δημιούργησαν το ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, ότι πρέπει να είναι κοινό νόμισμα για όλους, με την ίδια αξία, να προστατεύεται από όλους και να εκφράζει κοινή οικονομική πολιτική όλων των μελών. Σ’ οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το κοινό αυτό νόμισμα θα κινδυνεύει και οπωσδήποτε θα κινδυνεύει η συνοχή και η ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.